Bekir'in Anlatımı İle:
Kerem pis pis güldü.
Kerem:
-Hep bir aptal olarak kalacaksın.dedi.
Ve aletini ortaya çıkardı.
Lanet olsun.
Onun iğrenç aletini görmek benim içimi bulandırıyor.
Kerem bana yaklaştı.
Kerem:
-Ağzını aç!
Yine o kelime yine o ortam.
"Bunu yapamam!"
Kerem:
-Arkadaşların ölür yapmazsan!
-Ve bu sefer tahammül etmem sana.dedi.
Ağzımı zorla açtı...
Tuğra'nın Anlatımı İle:
Yanımda Ece ile koridorda gidiyordum.
Ece:
-Bahçede bir sürü koruma vardı.
-Ama burada hiç yok.
-Fazla sessiz burası.
"Haklısın."dedim.
Ve o anda kafamın yanından bir mermi geçti.
Hemen Ece'ye seslendim.
"Yanıma gel!" dedim.
Ve birlikte dolabın arkasına geçtik.
Sonra bir ses duydum.
Bu ses Yağız'a aitti.
Yağız:
-Bize ihanet ettin Ece.
-Ve buradan canlı çıkamayacaksın.dedi.
Sonra bir kurşun sesi daha geldi.
Ve Ece karnından vuruldu.
Mermi dolabı delmişti.
"Ece iyi misin?" dedim.
Ve elimi yarasına bastırdım.
Kanaması vardı.
Zaten vurulmuştu.
Bir kere daha vurulması hiç iyi olmadı.
Ece:
-Şuanda bu dolabın arkasına saklanmamız hiçbir şey ifade etmez.
-Yağız'ın silahı özel üretim.
-Mermileri katı cisimleri delebilir.
"Lanet olsun!"dedim.
Sonra bir silah sesi daha geldi.
Ve dolap yine delindi.
Mermi omzumu sıyırıp geçti.
Ece:
-Tuğra beni burada bırakıp git!
-Yoksa Yağız senide vuracak.
"Saçmalama Ece olmaz!"dedim.
Sonra kulaklığa konuştum.
"Tuzağa düştük yardıma ihtiyacımız var."
Akif:
-Bizde tuzağa düştük.dedi.
YOU ARE READING
SR2R
Non-FictionBekir isimli bir çocuğun geçmiş travması ile ortaya çıkmış intikam duygusunu bastırmak için yaptığı şeyler ve edindiği dostlukları konu alan bir roman.
