Peki Komutanım/Yarı Texsing

"Manyak Kadın!" (14. Bölüm)

Önerilen Bölüm şarkısı "Medya".

Ôncelikle bu bölümü hayalet okuyucular hariç 1-2 okuyucudan biri olup beni çook mutlu eden DamlaAtik4'e adıyorumm, eğer bu bölümü de okuyorsan seni çoook ama çook seviyorum, yaptığın yorumlar beni çoook mutlu ettti çok teşekkür ederimmm..

Bu bölüm senin içinnn;)

Selaamm

Sevgili bebeklerim nasıllar acabasıı??

Sizi eğlenceli dakikalara davet ediyorummm..

İyi Okumalar Efenimmm..;)

"Emir Asaf Keskin"

Şuan da bulunduğum duruma gerçekten inanamıyordum...

Gözümün altındaki morluklar, Elmacık kemiğimin üstünde bir kesik ve ellerimde tırnak izleri..

Hastanede, hasta odasında bir sedyede hafif uzanmış yatıyordum.. Gerçekten inanılır gibi değildi, hayatım boyunca hiçbir kadın'dan dayak yememiştim, hatta kadını bırak "Ailem hariç" hiç kimseden dayak yememimştim çünkü kimse bana el kaldırmaya cesaret dahi edememişti, taa ki şu ana kadar...

Ben daha ne olduğunu bile anlayamadan Feride'nin üzerime atlaması afallamama neden olmuştu, aslında bana bağırmasını hatta yine yumruklamasını bekliyordum ama bu kadar ileri gitmesi en son beklediğim şey bile değildi...

Verdiği tepki söylediğim şey için fazlaydı diye düşünüyordum, Bence bunu bu kadar
abartmaması gerkiyordu..

Alt tarafı ona;

"Senden Asker falan olmaz!Hatta senden hiçbir şey olmaz! Sen git yaşlı teyzeler ile çekirdek çitleyip, örgü ör! Ya da boşver sen 'Manyaksın!' seni ancak bakır köy kurtarır!" Diyerek bağırmıştım...

Esasen bir gün sonra Mardin'de ki göreve gittiğimizde acısını fena çıkartacaktım!

Benim"Komutan" olduğumu biliyordu; Bunu bakışlarından, iğneleyici konuşmasından hatta tavırlarından bile anlamıştım,

'O benim "Komutan"
olduğumu biliyordu!'..

Ama anladığımı asla ona belli etmeyi düşünmüyordum! Aslında özellikle planladığım bir şey değildi, zaten "Komutan" olduğumu sadece Baran biliyordu, gidip Nurettin Amca'ya söyleyince tüm mahalleye yayılmıştı sadece o kadar...

Kimseye 'Komutan' olduğumu övünerek söylemek aklıma gelmemişti, bu yüzden olsa gerek Feride'ye söylemeyi de akıl edememiştim...

İçime derin bir nefes alıp-verirken oda'nın kapısı açıldı ve içeri serumumu değiştirecek olan hemşire girdi. Hemşire serumu çıkarıp geçmiş olsun mani'lerini de sunduktan sonra odadan çıktı. Tam rahatlayarak sedyeden kalkacaktım ki, beni bu hale getiren 'Manyak' kadın içeri girdi...

Burda olduğunu bilmiyordum, daha doğrusu peşimden beni buraya kadar takip ettiğini bilmiyordum...Yine ne yapacaktı? Bu kadın gerçekten 'Manyaktı'!
Her an yine üstüme atlayabilirdi!

Bunları düşünüp yüzüne bakarken pişman olmuş gibi baktığını gördüm, ya da kafanda kurdum da diye biliriz çünkü bu 'Manyak' Kadın'ın pişman olmasına pek imkan vermiyordum...