PAYİTAHT'TA AŞK-2

Yeni bir düşman kazandım:Hafsa

Kapıyı çalmadım. Kapı sesi duyulsun istemedim. Hem belki odadadır ve uyuyordur?

Yavaşça kapıyı açtığımda odada kimse olmadığını gördüm ayrıca, Paşa nasıl olmuş da kapısını kilitlememiş? Demekki burada birşey saklamıyor? Zaten Paşa odada olsaydı bahanem hazırdı. Ona yakın davranacaktım ki şüphelenmesin.

Bu odaya ilk defa gelmiştim ama odanın tasviri ilk kitaptakiyle aynıydı. Yazarın hayal dünyası ne denli zengin! Her detay var. Bir an önce kapıyı aramaya başladım. O kadar detay hatırlamama rağmen, gizli kapının yerini bulamıyordum. Bir kapı buldum. Gayet aleniydi. O kapı direk Has odaya bağlanıyor herhalde. Kilitli olmalı. Padişah, Paşa'ya güvenmiyor zaten. Ben diğer Has odaya çıkan koridora bağlanan gizli kapıyı arıyorum. bunu Murat bile bilmiyor olabilir bu yüzden, hiç akla gelmeyecek yerlere bakmalıyım. Odanın diğer tarafında Paşa'nın kitaplarını koyduğu bir küçük oda vardı. Burada olabilir belki de bu kitaplığın arkasında. Ağır kitaplarla dolu kitaplığı zar zor biraz çekince orada kapı olduğunu gördüm. Gizli koridora geçmeden önce, kitaplığı iyice duvara yanaştırdım. Yalnız kalbim aşırı derecede atıyor. Evet o koridor burası olmalı. Has odanın olduğu yere doğru biraz yürüdüm. Buldum, sonunda koridorun bu tarafında bir kapı vardı. Şimdi bu kapıdan girsem mi? Ferhunde ile Hünkar geldiğimi, orada olduğumu anlar mı? Ya onları çıplak yakarsam? Tövbe tövbe Ferman öyle birşey yapmaz. Ama Hünkar'ın yerine geçti. Ferhunde ile birşey yaşamasa, Ferhunde kesin birşeyler döndüğünü anlar. Ya mecbur kalıyorsa halvete. Hayır hayır o Hünkar değil. Ferman o! O böyle birşey yapmaz. Hem daha önce de Ferhunde, halvet olduklarını söylemişti de Ferman ona el sürmemişti.

Bir süre koridorun önünde dönüp durdum. İçeriden Ferhunde'nin kahkaha sesinin gelmesi ile kararımı verdim . Kapıyı yavaşça ittim. Kapı arasından gördüğüm manzara beni mahvetti. Oturduğum yere diz çöktüm diyebilirim. Ferhunde Hünkar'ın omzuna masaj yapıyor. Hünkar bunu nasıl yaptırabilir ona? Düşününce sadece masaj diyebilirsiniz ama bunlar gerçekten karı koca değil ki. Yani Ferman gerçekten Padişah değil, o yüzden kendimi aldatılmış gibi hissettim. Bu hisle dizlerimin bağı çözüldü bir süre oradan kalkamadım. Ben böyle aptal gibi onları izlerken Ferhunde yüzünü Hünkar'ın yüzüne yanaştırıp nefesini vere vere; "Hünkar'ım ne vakittir benden uzak duruyorsun. Oysa ben senin aşkınla yanıp kül oldum, bitap düştüm." diyerek arkasından usulca Hünkar'ın yanağını okşayarak yüzünü kendi yüzüne çevirdi. "Ferman hayatımın aşkı ben seni çok özlüyorum. Yüreğimin yangınını söndür bu gece."

Kendimi toparlayıp daha fazla bu manzaraya katlanmamak için ayaklandım ve geldiğim gibi geri döndüm. Acaba bu koridor başka odalara da gidiyor mu? Eğer öyleyse, birdahakine Paşa'nın odasına girmeme gerek kalmaz. Koridorun sonu Sarayburnu'na denize çıkıyor olmalı. Biraz yürüdükten sonra bir kapı daha buldum. Kapıyı biraz araladıktan sonra, odanın Şehzade'nin odası olduğundan emin oldum. Fakat onun dairesinin önünde askerleri bekliyordur kesin. Geri döndüm. Tekrar Paşa'nın odasına gittim. Bir süre kapıyı dinledikten sonra içeride kimse olmadığına ikna olduktan sonra içeriye girip kitaplığı yine zar zor iterek eski yerine yerleştirdim. Kapıdan çıkacaktım ki Sadrazam geldi. Beni görünce şaşırdı. Bozuntuya vermemek için hemen lafa atıldım. "Murat Paşa ben de seni görmeye gelmiştim, olmadığını görünce, geri dönecektim neredeyse."

"Buyurun Sultan'ım. Buraya pek gelmezsiniz merakta kaldım doğrusu." diyerek masasına göz attı bir şey ellemiş miyim diye. Neyse ki birşeyleri ellemek aklıma gelmedi.

"Ne zamandır seni görmedim. Paşa'm merak ettim. Halini sormaya geldim en son istişaremizde aramız pek iyi değildi. Bana emeğin çok geçti. Aramızın kötü olmasını inanın istemem. Siz benim gerçekten kim olduğumu bilen tek insansınız."