Jujutsu Kaisen 0 X Reader "TAMAMLANDI"

7.Bölüm:İlk Karşılaşma

İyi okumalar!

Açıkcası bölüm çok saçma oldu okursanız anlarsınız. Hiç içime sinmedi ama olsun. Diğer bölümde telafi ederim.

Düzenlemiycemde yazım yanlışı vardır lütfen yorum yapın ki düzenliyim ♡

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Yami'den

Parkta ki konuşmamızdan sonra geri dönmüştük. Aramızda ki buzların erimesi beni epey rahatlattı açıkcası. Sonunda bir yerlerden başladım.

Döndüğümüz de odalarına çekilip dinlemeleri gerekiyordu. Doktor ona ve Maki'ye bir süre zorlayıcı işler yapmamalarını söylemişti. Ama dinleyen kim?

İlk olarak Gojo, Yuta'yı alıp ona silah vermeye götürdü. Silah olarak bir katana seçmişti. Bu onun için en tercihti. Ardından geri geli antrenman yapmaya başladı. Ve şuan Maki ile birlikte silah antrenmanı yapıyordu.

"Hadi Yuta! Yapabilirsin!"

Yuta'ya tezahürat yapıyordum. Kazanacağından değil, kesinlikle kaybedecekti. Dinlenmeden ve hiç bir çalışma yapmadan neredeyse her günü antremanla geçen birini yenemezdi. Ama motivasyonda önemliydi bu tür işlerde. Yapacak bir şey yok.

Giriş kapısındaki hareketlilikle bakışlarımı oraya çevirdim. Gojo gelmişti.

"Naber millet! Nasıl gidiyor bakalım?"

Gojo'nun konuşmasıyla herkesin bakışları ona döndü. Maki bu fırsatı değerlendirip dikkati dağılmış Yuta'ya saldırdı.

Mızrağının alt tarafıyla yanağına güzel bir tane geçirdi.

"Dikkatini dağıtma!"

"Tamam."

Yuta yanağını tutarak ovalamaya başladı. Acıtmış olmalı.

Maki sinirle ona söylendi. Onun bu rahat tavrı sinirini bozmuş olmalıydı. Sonuçta Maki'den bahsediyoruz. Her şeyi ciddiyetke yapar.

"Biraz daha ciddi olsana aptal!"

"Hiç acıması yok!"

Onun bu hali Yuta'yı korkutmuşa benziyor. Fakat bir anda alaycı hale geçti. Galiba Yuta'yı gaza getirmeye çalışıyordu?

"Bana vuracak mısın?"

Yuta kararlılıkla konuştu ve kılıcını çekip pozisyon aldı.

"Evet!"

Onlar geri antremanlarına devam ederken bende Gojo ile konuşmaya başladım.

"Nasılsın sensei?"

"İyiyim Yami-kun, sen?"

"İyiyim. Şey... bilirsin sensei. Yuta ile aramı düzeltim. Ve bunu yapmamı sağlayan etmenlerden biri de sensin. Daha doğrusu gece vakti hastane çatısında yaptığımız konuşmaydı. Bunun için teşekkür etmek istedim. Yardımın için sağol."

Yaptığım konuşmanın saçmalığını sorguluyordum. Sadece teşekkür etmek istedim. Acaba biraz tuhafmı oldu?

"uh!"

Yuta'nın bağırmasıyla bakışlarımızı ona çevidik. Maki onu yere sermiş, alnına mızrağının arka tarafıyla alnına vuruyordu. Endişeyle yanına gitmeye başladım. Neyse ki konuşmam arada kaynadı. Mutluluk!. Hızlıca son basamağıda indiğimde yanına adımladım.

"Yuta, iyi misin?"

Alnını tutarken homurdandı.

"Evet. Son hareket şart mıydı?"