Jujutsu Kaisen 0 X Reader "TAMAMLANDI"

11.Bölüm: Umut Duygusu (Final)

İyi okumalar canlarım.

Buraya kadar bana destek olmuş herkes teşekkürler.

Kazadan 3 Ay Sonra

"Abi! Hayır dedim."

"Ama Yami..."

"Tanrı aşkına! Neden bu kadar inat ettiğini anlamıyorum. Alt tarafı bir fotoğraf."

Kazadan beri 3 ay geçmişti. Bu süre zarfında vücudum büyük oranda iyileşmişti. Hazıfamın ise %70'lik bir kısmı gelmişti.

Ama hatırladıklarım sadece geçmiş yaşamıma ait anılardı. Birde buraya gelmem, Yuta vs. Gojo ile nasıl böyle bir bağ kurduk veya Shoko ve diğer üç öğrenciyle bu kadar yakınlaştık hatırlamıyorum.

Ama sorun değil. Sonuçta kayıp anılarımda bana yavaş yavaş gelicekti. Sadece biraz zaman lazım.

Ama böyle giderse anılarım gelse bile Gojo'dan soğuyacağım kesin. Hayır yani kimin derdi fotoğraf çekmek!

Sabah bir anda içeri dalıp ikimizin hiç beraber çekilmiş fotoğrafı olmadığından yakınmaya başlamış, sırf bunun için gidip makine bile almıştı. Şuan ise zorla çekilmeye çalışıyordu.

Hayır yani istemediğimden değil, bu halde fotoğraf çekinmek istemiyorum sadece.

"Çok kırıcısın Yami..."

Sonunda yenilgiyle yerine oturdu. Biraz nefes alabişirim artık. Ama çok mu üzüldü ya... Yok be, boş ver. Ne üzülmesi? İki dakikaya unutur gider.

Aradan yarın saat geçmesine rağmen aynı ifadeyle oturuyordu. Gerçekten o kadar mı istiyordu bunu. Of, yapacak bir şey yok.

"Öhöm. İstersen bir fotoğraf çekinebiliriz. Ama sadece bir tane!"

Üzgün yüzü aniden aydınlandı ve hızla yanıma gelip bana sarıldı. Galiba iyi bir şey yaptım?

Beni bırakıp fotoğraflarımızı çekmeye başladı. Umarım makine aşırı zorlanmaz.

Uyandıktan 2 ay sonra Yuta'yı Rikadan ayırmıştım. Mutlu bir ayrılık geçirdiler. Animede de olduğu gibi Gojo ile olan akrabalık bağını da öğrenmişti.

Savaştan sonra hasar gören Jujutsu Lisesi de kısa sürede tadilatdan geçmiş ve yeni gibi olmuştu. Bunda jujutsu sahirlerinin payı da epey büyüktü.

Geto ise büyük ihtimalle Nanako ve Mimiko tarafın kurtarılmıştı. İleride tekrar karşılaşacaktık. Her şey yoluna girmişti.

Düşüncelerimi Gojo yanında gelen Megumi'nin kolumu çekiştirmesi ile kesildi. Anlamadığım şekilde kazadan sonra bana epey yakın davranıyordu. Galiba geçen yaşadıklarımızdan sonra bana ısınmıştı.

"Yami bunu iç."

Uzattığı içeceği alıp içmeye başladım. Sağlıklı diye bana kendi elleriyle meyve suyu sıkıyordu. Kıyamam, çok tatlı.

"Teşekkür Megumi-chan."

Yanakları kızarırken kafasını yan tarafa çevirdi. Kötü davransa tam bir yandere olur.

"Selam! Biz geldik."

"Somon!"

"Bu gün nasılsın Yami?"

İçeri giren beşliye baktım. Yuta, Panda, Toge, Maki ve Shoko. Shoko ne alaka bilmiyorum ama bana epey samimi davranıyor. Anlamadım.

"İyiyim çocuklar."

"Hey! Sana sorduğumda aldım denedin mi!"

"Üzgünüm..."

Maki yine Yuta'ya bir şey için kızıyordu. Bunların ilişkisini asla anlamayacağım. Kendi hallerinde mutlular nasılsa.

Gojo'ya baktığımda heycanla çekindiğimiz fotoğrafları Panda ve Toge'ye gösteriyordu.

Megumi elimi tutmuş camdan dışarıyı izliyordu. Shoko ise yanımdaki koltuğa oturmuş bana bakıyordu.

"Böyle bir görüntüyü hayal etmemiştin değil mi?"

Sorusuyla ilk önce afalladım ardından gülümseyerek cevapladım.

"Evet, böyle bir görüntü beklemiyordum. Ama bunu gördüğüm için mutluyum."

Şimdilik her şey mutlu bitmişti. Herkes mutluydu. Hiçbir dert tasa yoktu.

İleride yine sorunlar yaşayacaktık. Sukuna ve Yuji gibi. Ama onlarıda böyle atlatmayı düşünüyorum.

Benim hikayem şimdilik bitti. Gelecekte herkesle görüşmeyi iple çekiyorum.

Görüşürüz!

"Hey Gojo! Bizi de çek!"

"Ahahaha"

_____________________

Bu hikaye böylece bitti. Kısa bir bölüm oldu ama böyle bir şey yazma ihtiyacı hissettim.

Okuyan herkese teşekkürler!