Jujutsu Kaisen 0 X Reader "TAMAMLANDI"

BBÖB

SELAM! AKLIMA BİR ANDA BÖYLE BİR BÖLÜM YAZMA FİKRİ GELDİ...

Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın. Yazarınızın bu küçük ricasını kırmayacaksınız değil mi?

NEYSE, İYİ OKUMALAR ♡

(Not:BBÖB=Bölümlerden Bağımsız Özel Bölüm)

Yami'den

Hay lanet! Gojo! Bir günüme rahat geçsin be!

"Hayır sensei!"

"Hadi ama Yami-kun... Senden çok büyük bir şey istemiyorum ki..."

Tabi ki sana göre büyük bir şey değil! Ah...

"Sensei, ben çocuk bakmaktan ne anlarım? Hem baksam bile bu gün bir sürü işim var."

Zoraki bir tebessümle Gojo'ya baktım. Sabahın altısında kapımı çalıp önemli bir işi olduğunu ve benden yardım alması gerektiğini söyleyince ciddi bir şey sanmıştın.

Ama bu ciddi işinin çocuk bakıcılığı olduğunu öğrenince sinirlerim tepeme çıkması bir oldu. Otuzlu yaşlarına gelmiş ve daha bir çocuk bile bakamıyor mu? Allah aşkına nasıl bir şakadır bu!

"Hey! Sorun çocuk bakamamam değil. Sadece bu gün halledilmesi gereken görevlerim var."

Gözlerimi kaçırdım. Galiba sesli konuştum. Utandım.

"Lütfen Yami-kun! En sevdiğin hocanı reddetmeyeceksin değil mi?"

"Senden başka hocam yok sensei, biliyorsun değil mi?"

Kollarını bana dolayıp yavru köpek bakışı atmaya başladı. Ama böye yaparsa onu reddedememki...

Gözlerimi devirdim. Hah, yapacak bir şey yok. Beni iyi yerden vurdu.

"Pekala, kabul. Ama sadece bu günlük. Başka zamanlarda benden bir şey isteme sensei."

Kollarını sıklaştırıp kafasını bana sürtmeye başladı. Gözlerimi devirip kafamı yana çevirdim. Çocuk gibiydi. Hafifçe gülümsedim. Ama galiba bu o kadarda kötü değil.

"Sen bir tanesin Yami-kun!"

"Evet, evet. Her neyse."

Onu kendimden hafifçe iterek uzaklaştırdım. Bu gün uzun olacağa benziyordu. İyi geçmesini umararak sorarcasına Gojo'ya baktım.

"Eeee? Çocuk nerede sensei?"

"Benim evimde..."

Dur bir dakika. Çocuk evinde mi? Aslında... biraz eğlenceden zarar gelmez bence değil mi? Bence bunu kulalanabilirim.

Şokla gözlerimi açtım.

"Yaptın mı!"

Anlamamış şekilde bana baktı. İçimden göz devirdim. Daha ne kadar anlaşılır olabilirdim ki?

"S-sensei... Bunu yapmadın değil mi? Yok yok, yapmamışsındır."

"Neyi yapmadım? Neden bahsediyorsun?"

Elimin tersini alnıma dayayıp kafamı yukarı kaldırdım.

"İnanamıyorum. Hocamın çocuğuna bakacağım aklıma bile gelmezdi."

Şaşkın bir sesle sordu.

"Ne! Kimin! Benim mi?! "

Bıyık altından gülümsüyordum. Onunla uğraşmak çok eğlenceli.

"Merak etme sensei. Bunu bir sır olarak saklayacağım. Sen hiç merak etme."

Sahte göz yaşlarımı silerkem konuşmaya devam ettim.