Πόλεμος Και Ειρήνη

Ιππασία

Δύο μέρες πέρασαν και τα κορίτσια μαζί με την Δαμιανή έκαμαν επίσκεψη στο Λασκαρεικο να κανουνισουν τα του γάμου και να περάσουν και οι αρραβωνιασμένοι λίγο χρόνο μαζί

"Σίγουρα όλο το συμβούλιο και οι φαμίλιες,ο Μιχαήλ είπε και κάτι για τους εμπόρους?"

"Ναι,δύο τρεις πολύ στενούς"

"Για νυφικό έχω ήδη πει στην κεντιστρα μας να φροντίσει"

"Να σε καλά, μητέρα"

Είπε η Μεταξία

"Επ τι συμβαίνει εδώ?"

"Μη και κατσουμε λίγο γυναίκες μόνο αμέσως να μας το χαλάσετε"

"Συγνώμη κιόλας"

Η Θεοφανώ σήκωσε το βλέμμα στον Αντρέι που έκανε μια μικρή υπόκλιση

"Μπορώ να κλέψω την αρραβωνιαστικιά μου?"

"Πηγές στο ράφτη για το καινούργιο γιλέκο?Δε θα γενουμε ρεζίλι στους καπεταναίους,χρόνια έχει να γένει γάμος σε τούτο το σπιτικό και βλέπω να αργεί ο επόμενος"

"Κάλμα μάνα,πήγα"

Ο Τζανής έβαλε τα χέρια πίσω από την πλάτη του και περίμενε σα μικρό παιδί να πάρει από τη μάνα του το γλύκισμα

"Άντε πηγαίνετε"

Η Μεταξία όσο πιο εσταλτικα μπορούσε χαιρέτησε τη Δαμιανή και ακολούθησε τον Τζανή

"Να πάρω και γω τη Θεοφανώ?"

Η Θεοφανώ ξαφνιάστηκε στην ερώτηση,δε περίμενε να ρωτήσει τη Δαμιανή τόσο απροκάλυπτα

"Τη Θεοφανώ?Εμένα ρωτάς?"

Η Θεοφανώ άφησε τον καιβε της στο τραπεζάκι

"Δαμιανή,Ρηνιώ,Κερασίνα"

Η Θεοφανώ σηκώθηκε και ακολούθησε τον Αντρέι έξω

"Σε περίμενα"

Η Θεοφανώ χαμογελασε

"Αλήθεια?"

"Τρείς μέρες δεν έκλεισα μάτι"

"Αντρέι"

"Δεν είμαστε παιδάκια να κρυβόμαστε, Θεοφανώ"

"Έχεις δίκιο"

Οι δυο τους άρχισαν να περπατούν στον κήπο βλέποντας από μακριά τον Τζανή και τη Μεταξία

"Πάμε αλλού"

"Που?"

"Περίμενε"

Ο Αντρέι πήγε στο σταύλο και γύρισε με δύο άλογα

"Ανέβα"