Πόλεμος Και Ειρήνη

Μαννα

"Μου λείψε το σπίτι μας"

Είπε η Θεοφανώ βγάζοντας το bonnet της.

"Να μην ξαναπάμε στη Μάνη ούτε στο εξωχικο δηλαδή?"

"Αντρέι"

Γκρινιασε η Θεοφανώ

"Πήγαινε να ξεκουραστείς και θα πω να μας κάνουν κάτι να φάμε"

"Δεν είμαι τόσο κουρασμένη"

"Καρδιά μου,σε παρακαλώ"

Είπε ο Αντρέι βάζοντας το χέρι του στην κοιλιά της

"Άντε καλά"

Ο Αντρέι χαμογέλασε με ικανοποίηση και την ακολούθησε ως το δωμάτιο

"Αντρέι"

Η Θεοφανώ άνοιξε το στόμα της και τα μάτια της βουρκωσαν

"Σ'αρέσει?"

Όσους μήνες έλειπαν από το σπίτι ο Αντρέι είχε πραγματοποιήσει την υπόσχεση που της είχε δώσει όταν πρωτοπηγαν στην Οδησσό

"Τι θες να να έχει?"

"Τη Μάνη"

"Πολύ"

Είπε η Θεοφανώ προχωρώντας στο δωμάτιο

Το ταβάνι στόλιζε η θέα από το Πόρτο Κάγιο,το λιβάνι που είχαν ξαπλώσει,η παραλία που έκαναν έρωτα πρώτη φορά,οι πύργοι των φαμιλιων τους και εκείνοι στο γλέντι του γάμου τους

"Το είπα και το κάνα καρδια μου,κάθε σου επιθυμία διαταγή"

Είπε ο Αντρέι φέρνοντας το κεφάλι του στον ώμο της

"Πως?"

"Έφερα και δικούς μας που ήξεραν το τοπίο,βοήθησα και γω με τις περιγραφές και το πορτραίτο μας φυσικά"

Η Θεοφανώ γέλασε και έφερε τα χέρια του γύρω της

"Σ'ευχαριστώ,σ'ευχαριστώ τόσο"

Είπε συγκινημένη η Θεοφανώ

"Εγώ σ'ευχαριστώ"

Για αρκετά λεπτά κάθισαν να χαζεύουν το στολισμένο ταβάνι.Η Θεοφανω ανακάλυπτε όλο και περισσότερες λεπτομέρειες όπως τους ίδιους πίσω από το φυτό το πρώτο βράδυ,τα άλογα,τη βάρκα

"Η Μάνη"

"Η Μάνη"

Το μάτι της δεν άργησε να πέσει και σε μια ελιά

"Αντρέι"

"Τι καρδια μου?"

"Θέλω ελιές"

"Τι θέλεις?"

Ρώτησε ο Αντρέι προσπάθοντας να συγκρατήσει το γέλιο του