Part - 6 (waring 🔞)

223 17 6
                                    

(တစ်ချို့စာလုံးတွေ uni နဲ့ပေါင်းလို့မရလို့ ဖြည့်ဖတ်ပေးပါ)

မနက်ဂျယ်ယွန်းနိုးလာတော့ မင်လေး မရှိတော့ပါ။

"မောင် မင်လေးရော"

"ဟိုဘက်ခန်း ပြန်ပို့လိုက်ပြီ"

"ကလေးကို"

"မောင်က ယွန်းနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေချင်တာလေ ယွန်းရဲ့"

"ဟုတ်ပါပြီ မောင်ရယ်"

"ညက မင်လေးကြောင့် ဘာမှမလုပ်လိုက်ရဘူး"

"ဒီညလဲမရဘူး"

"ယွန်းကလည်းကွာ ည မရရင် မနက်လုပ် မှာပေါ့ ယွန်းရဲ့ လာ မပြေးနဲ့"

ဆောင်ဟွန်းက ဂျယ်ယွန်း နှုတ်ခမ်းကို ညင်ညင်သာသာနမ်းတယ်။ ဂျယ်ယွန်းကလည်း မရုန်းပဲ တုန့်ပြန်ပေးတယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မက်မောလာကြပြီး အနမ်းတွေက ကြမ်းတမ်းလာတယ်။ ဆောင်ဟွန်းက သူ့လျှာကို အသုံးပြုပြီး ဂျယ်ယွန်း ခံတွင်းတစ်ခုလုံးကို မွှေနှောက် နေတယ်။ သူ့တို့ကို တားစီးထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေအကုန် ဖယ်ရှားလိုက်ကြတယ်။ ဂျယ်ယွန်း ခြေထောက်တွေက ဆောင်ဟွန်း ပုခုံးပေါ်မှာ..။

"မောင် ဖြည်းဖြည်းနော်"

ဆောင်ဟွန်း တစ်ဖြည်းဖြည်း မြန်လာတဲ့အခါ ခေါင်းအုံးကို လက်နဲ့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ကိုင်ထားပြီး အံကြိတ်ခံနေသည်။ ဆောင်ဟွန်းဆောင့်ချက်တွေက မြန်သထက်မြန်လာသည်။

"အ့ အ့ အာ့ဟာ့ အ့ မောင် ငါနာနေပြီ"

ဆောင်ဟွန်းက အားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ သေလောက်အောင်နာတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ဂျယ်ယွန်း မျက်ရည်တွေဝဲချင်လာသည်။

"အင့် အာ့ဟာ့"

"အ့ မောင် ဟင့် နာတယ် အ့..အာ့ဟာ့ အ့"

ဆောင်ဟွန်းလည်း နာလို့ မျက်ရည်တွေဝဲချင်လာတဲ့ ဂျယ်ယွန်း နာကျင်နှာလျော့အောင် ခနအနားပေးလိုက်ပြီး ဂျယ်ယွန်း နှုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းနေလိုက်တယ်။ ဂျယ်ယွန်းက တော်တော်လေးပင်ပန်းနေပုံရပြီး အသက်တောင်မနည်းရှူနေရသည်။ ဂျယ်ယွန်းက သူ့ကို နာကျင်အောင်လုပ်တဲ့ ဆောင်ဟွန်းက သူ့ကို ဘယ်လောက်တောင်ချစ်ကြောင်း သိနေတာမို့ မငြိုငြင်ပဲ ဆောင်ဟွန်း ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွမိသည်။ နောက်တစ်ကြိမ် ဆောင်ဟွန်းပေါ်မှာ ဂျယ်ယွန်း ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်နေရသည်။ပြီးမြောက်သွားတဲ့အခါ ဆောင်ဟွန်းရင်ဘက်ပေါ်သို့ လှဲချလာတဲ့ ဂျယ်ယွန်း။ ဆောင်ဟွန်းက ဂျယ်ယွန်း နားရွက်လေးတွေကို ပွတ်သပ်နေပြီး ဂျယ်ယွန်း ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားတယ်။

if i was your boyfriend // JakeHoonWhere stories live. Discover now