Tangled Threads of Serendipity (21st Century Club #1)

08

08

Body wash

"Matagal ka bang naghintay? Pasensya na," sabi ko kaagad pagdating sa pwesto niya.

Agad siyang umiling. "Hindi naman. Nanood ako ng laro habang naghihintay."

I pout, medyo guilty. He supposed to be home at this hour pero dahil sa paghihintay sa akin ay nandito pa rin siya. Hindi ako nagsalita pa at sabay na kaming umalis ng building. Habang naglalakad papalabas ay nakaramdam ako ng gutom. Kumain naman kami kanina pero naubos kaagad ang energy ko dahil sa sunod-sunod na pratice.

"Did you already eat?" I ask him shyly.

I pouted again because I wanted to pinch myself. After saying that with so girly voice!

Sino ba naman kasi ang hindi mahihiya. Pagkatapos ko siyang maghintayin ng ilang oras tapos sasabihan ko pang sumama siya sa akin para kumain. What if gusto nang umuwi ng tao para makapagpahinga?

Damn, dapat talaga pinasama ko na lang siya kay Yosseff o 'di kaya at minessage na mauna na lang siyang umuwi para hindi na siya nag-antay ng matagal sa akin.

"Hindi pa, bakit? You want to eat first before going home?"

Umangat ang ulo ko para matignan siya. He is tall, hanggang balikat lang ata niya ako kaya kailangan kong gawin iyon para matignan siya.

"Sana, pero kung nagmamadali ka ayos lang namang umuwi. Mag oorder na lang din ako." tugon ko.

A smile was plastered on his lips. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin no'n kaya kumunot ang noo ko.

"Yeah, hindi ka nga pala marunong magluto," he said playfully.

Nanunutya iyon na may kaunting pagmamalaki dahil parang feeling niya siya lang ang nakakaalam ng isang sekreto ko sa buhay. Guess what, only my friends knows it and randomly him.

Agad ko siyang inirapan. Siguro kung ibang tao ang magsasabi sa akin ng gano'n ay sa tingin ko iniinsulto ako pero parang sa kanya ay hindi. It sounds like he is just teasing me. Kung wala lang talagang masakit sa kanya, inihampas ko na 'tong dala kong duffel bag.

"Saan mo ba gusto kumain?" dugtong niyang tanong na hindi ko mapaniwalaan.

My random previous boyfriends usually wanted me to go home straight and they would order the food I wanted. Iyon ang gusto nila para pareho kaming makapagpahinga ng maayos at hindi na gagala pa. Hindi ko naman sila pinapayagan na pumasok sa loob ng condo unit ko dahil ayaw kong marinig iyon ni Yosseff at kung ano-ano naman ang sasabihin sa'kin.

I'm not comparing him to the other boys that came into my life. Nagulat lang talaga ako sa tanong niya. OA na kung OA.

"Somewhere that could satisfy my tummy," I answered.

"Saan ba ang somewhere na 'yan?"

Natawa ako sa kanya. He really want everything to be specific, ayaw na niya siguro gamitin utak niya kaya gusto niya diretsahang sagot na lang.

"Jolibee na lang siguro? I am craving for their peach mango pie. Or... hmm..." I tried to think harder.

I am on my diet, but one fried chicken won't affect my body, right?

"I'm on my diet kasi baka tumaba ako..." mahinang saad ko.

"Isang manok lang naman at palagi kang sumasayaw. You always burn fat, hindi ka bilis na tumaba. Ang payat payat mo nga eh," Komento pa talaga Niya sa kalagitnaan ng pag-alala ko sa aking katawan.

Tinignan ko siya ng masama. But he got a point. Gano'n din naman siya. He needs to maintain his body for his next games. And seeing him so differently with clothes on, I could say that he has a sleeper-build body.