part 17

788 71 2
                                    

🌼မောင်လူဆိုး🌼

ကုနဲ့ သင်္ဘောပေါ်မာတော့ တခန်းတည်းမအိပ်နိုင်ဘူး။ သူက သိပ်ပြီး ယုံရတာမဟုတ်။ နည်းနည်းတော့ ကြောက်တယ်။

"ကု ငါမင်းနဲ့ တခန်းတည်းမနေဘူး..ငါ့ကို.."

"မရဘူး"

"ရကို ရရမယ်.."

"လုံဝ မရဘူး...
ဒီမာ အမ တခန်းတည်းပေး.."

"ဟုတ်"

"မရဘူး ညီမလေး တယောက်တခန်းပေး.."

"ဟမ်"

သူတို့နှယောက် ဒီလောက် ငြင်းခုံနေကြတာ ဒီက ကျမက ဘယ်လိုပေးရမာလဲ။ ဝန်ထမ်းမလေးလဲ နှယောက်ကြား ဗျာများလို့နေသည် ။

"ကိုကို..."

"ကု.."

'ဟင့်...."

"Yarr ....ဘာ...ဘာ..ဖြစ်တာလဲ.."

"ဟင့်..ကိုကို မကောင်းဘူး..."

"မင်းနော်.."

သူပြောတာ အရေးမလုပ်ဘဲ မရှိတဲ့ မျက်ရည် ညစ်ထုတ်ပြီး အသံဗြဲကြီးနဲ့ အော်နေသည်။

"Yarr...ကုကု....
ငါစိတ်မရှည်ဘူးနော်..."

"တွေ့လား သူများသားကို အနိုင်ကျင့်..စော်ကား......"

အရှက်မရှိတဲ့ ကုကု...
ဂျီမင်တယောက် ကုရဲ့ ပါးစပ် လက်နဲ့ အမြန် အုပ်ပိတ်လိုက်သည်။ အနားက ဝန်ထမ်းမလေးကတော့ ကြောင်တောင်တောင်...

"ညီမလေး တခန်းပဲပေးတော့..."

"ဟုတ်.."

"အစတည်းက ကိုကို လက်ခဖံရင် ကု အကြံတေ ထုတ်မသုံးပါဘူး"

"$ကျင့်က မျောက်ဖြစ်တောင် အမြီးမပေါက်မဲ့ကောင်.."

"ကိုကို့အတွက်တော့ အမြီးပေါက်ပေးပါ့မယ်..."

"ယီးပဲ..."

ကိုကို စိတ်တို စိတ်ဆိုးတာလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာ။

"ဝင်လေ.."

အခန်းရှေ့ရောက်တော့ မဝင်ဘဲ ကြည့်နေတဲ့ ကိုကို လူကို မယုံသင်္ကာနဲ့ ဘာလုပ်မာမို့လို့လဲ?။

"ဝင်မာ...
ကြိုပြောထားမယ် ကု..ငါ့အသားကို မထိနဲ့.."

"ဟာဗျာ..ကိုကိုကလဲ.."

🌼မောင်လူဆိုး🌼Where stories live. Discover now