KALBİMİN KRALİÇESİ

2.BÖLÜM

Evet evet yine ben yine Melike ve yine sıradan bir gün. En son kursa gitmiştim. Bir ayıyla tanışmıştım. İzninizle, benim hikayem başlıyor..

Bora gittikten bir kaç dakika sonra hoca geldi. İlk defa görüyordum hocayı. Kendini tanıtmaya başladı.

"Merhaba arkadaşlar! Benim adım 𝑀𝑒𝑟𝑡 𝑆𝑎𝑟𝚤𝑡𝑎𝑠̧ müzik öğretmeniyim."

Mert Sarıtaş hmm tanıdık geliyor ama dur bakalım.

"Derse başlıyoruz öncelikle sesi güzel olanlar tahtaya çıkabilir mi?"

Ben ve iki kişi tahtaya çıktık. Bora bana tip tip bakıyordu. Çok tatlıydı aslında ama ayıydı!!

"İstediğiniz bir şarkıyı seçip burada söyleyeceksiniz arkadaşlar."

"Ben söylemesem olur mu hocam" dedim.

"Hayır küçük hanım efendi sende söyleyeceksin."diyip gülümsedi.

"Adım Melike"

"Melikecim"

Hepimiz yerimize geçtik. Hocayla tanıştık. Zaman geçti ve çıkış zamanı geldi. Ben çantamı alıp sınıftan çıkarken bora kolumu tuttu.

"Melike istersen ben evine götüreyim saat geç oldu otobüs yoktur şimdi."

"Yok teşekkür ederim." diyip kurstan çıktım. Ve eve doğru yol aldım. Saat akşam dokuzdu. Hava çok kararmıştı. Korka korka eve gidiyordum. Sonra birşey fark ettim. Bir sokakta bir kadını sıkıştırmışlardı. Yardım etmezsem içim rahat etmezdi. Etrafıma baktım ve bir sopa gördüm. Bana doğru bakmıyordu. Sessizce arkasından kafasına bir tane yapıştırdım. Yere düştü.

"Aaaahhh kafam!!"

"O kafanı kırardım da işim var." diyip kadının kolundan tutup koşmaya başladım. Caddeye kadar koştuk. Peşimizdeydi. Biraz daha ilerledik. Ve izimizi kaybettirdik.

"Çok teşekkür ederim hanımefendi."

"Rica ederim görevim." diyip gülümsedim. Ve sonra veda edip yola koyuldum. Telefonum çalıyordu. "İsimsiz numara"

"Alo buyrun."

"Ben bora"

"Noldu"

"Eve gidebildin mi diye soracaktım."

"Numaramı nerden aldın!?"

"Kayıt listesinden. Babam kursun sahibi."

"Tamam. Eve gidemedim henüz."

"Nerdesin"

".... Parkındayım"

"Tamam bekle geliyorum." diyip telefonu kapattı. Ben bir banka oturup bekledim. 10 dakika sonra birinin ismimi seslendiğini duydum. Ve arkamı döndüm. Oydu.

"Melike iyi misin olanları duydum."

"Nasıl duydun?"

"Güvercinler haberini getirdi."

Göz devirdim ve dinlemeye devam ettim.

"Seni ben evine bırakacağım. Bundan sonra da ben götüreceğim kursa."

Ben kalktım ve koşmaya başladım. Bu sefer boradan kaçıyordum şaka gibi. Eve yaklaştığımda yavaşladım. Arkama baktığımda yoktu. Önüme döndüğümde birden önümde belirdi. Ve ben şok içinde ona bakakaldım. Çok tatlıydı çokk.

Çarptığım için özür dilemek yerine sarıldım. Niye bilmiyorum ama çok iyi hissettirdi.

"Teşekkür ederim." dedim ve ekledim."Kimsenin olmadığı zaman da yanımda olduğun için."

"Rica ederim. Arkadaşız sonuçta arkadaşlar bugün içindir."

"Haklısın." dedim ve merdivenlere yöneldim
"İyi akşamlar." dedim ve beklemeden eve çıktım. Kapıyı çaldım annem açtı. Odama geçtim ve uyumak için hazırlandım.

-Belki birazcık sıkıcı olabilir ama böyle yaza yaza gelişecek eminim. İyi okumalar..

DEVAM EDECEK..