!+18 sahneler içerir!
Bir oyun, satranç.
Bir adam, şah. Oyunun en önemli taşı.
Ve kadın, Nevra Gece Şah.
Şah korumasız kaldığında oyun mat ile biter.
Bu oyunda şah korumasız kalmıştı. Mat ise onu koruyarak oyunu biterecek kişiydi. Oyundaki mat k...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[Nevra ve iş yeri üniforması dlkfşdkfşdkşfld]
İyi okumalar... <3
| SAKIZ |
-15. Bölüm: Çalışanlarım, sevdiğim kız değil...-
~~~
Beş gündür Araf'tan kaçıyordum. İlk üç gün işim olduğu için görüşemeyeceğimizi, ona döneceğimi söylemiştim ama dönmemiştim. Neden olduğunu bilmiyorum ama o günden sonra kaçıyordum.
Önce hızlı gitmek istemiyorum deyip sonrasında geçip onu öpmem beni de dengesiz kılardı, bu yüzden sanırım. Yanındayken tutamıyordum, çekiliyordum ona.
Biraz uzak kalmalıydım ama bu beş gün sürebilmişti sadece. Çünkü bugün pazartesiydi ve kendisinin iş yerine gidiyordum.
O gün çekingenliğimi fark edip üstüme gelmemiş, konusunu pek açmadan farklı konularda muhabbet etmiştik. Üç günü de iş var diye kaçarken, ona döneceğimi söyledikten sonra dönmediğimde biraz uzak kalmak istediğimi anlamış olacak ki hafta sonu üstelemeyip mesaj ya da arama yapmadı.
Hafta sonu Yağmur gelmişti, bende kalıyordu. Onunla bir etek-büstiyer takımı seçmiştik, hazırlandım, toplantı ondaydı ve buradan holdinge gitmem bir saati bulurdu.
İnternette şirkete biraz bakınmıştım, konumu belli olsa da Başak Whatsapp'tan atmıştı. Geç kalacaktım, hemen çıkmam gerekti.
"Yağmuur... ben çıkıyorum iyi uykular sana bebeğim."
Sitenin yanında taksi durağı olduğu için rahattım, öncesinde çağırmadan direkt durağına gidiyordum.
Aşağı indim, taksi durağına giderken tanıdık bir araba ve önünde onu gördüm. Şaşırdığım için duraksasam da bunu belli etmeyip, kendisi beni bir tabloyu inceler gibi süzerken, yanına gittim, burada da kaçamazdım, ayıp yani.
"Araf?"
"Günaydın."
"Günaydın, senin ne işin var burada?"
"İlk iş gününde yalnız bırakmam."
"Önceden haber verseydin keşke..." ona göre bahane uydurabilirdim... Omuz silkti, sonrasında sağ kapıya ilerledi, yarım gülüşlerinden birini yerleştirdi yüzüne. "Geç kalmak istemezsin, patronun hiç sevmez dakiksizliği." Dalgasına ayak uyduramamıştım çünkü kaçışlarımı anlamasının gerginliği vardı üzerimde.
Ben de yanına ilerledim ve durdum. "Ne zaman geldin?"
![[Nevra ve iş yeri üniforması dlkfşdkfşdkşfld]](https://img.wattpad.com/7f3acd707f74f96ecc95966f75725d4b5e7f21c9/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f6a667a556b4974314d6f516d34513d3d2d313433323535353239322e313764613865333062326366336639613131323738313730323938342e6a7067?s=fit&w=720&h=720)
