SAKIZ | +18 |

7. Bölüm: Hoşuma gidiyor

Yorumlar, yıldızcıklar, iyi okumalar... <3

| SAKIZ |

-7. Bölüm: Hoşuma gidiyor.-

~~~

Kollarımdaki adama daha çok sarıldım.

"Araf..."

Çok güzel dans ediyor, çok güzel sarılıyor ve çok güzel gülüyordu. Belimdeki elleri sıkılaştı. Kalçamı hareket ettirerek dans ediyordum, birkaç adımda daha çok yaklaştım. Kokusu da çok güzeldi.

Neden gömleğini çıkarmıştı bilmiyordum ama elimin altındaki kasları bu durumdan memnun olduğumu anlatıyordu.

"Çok sıcaksın..."

Gülüp yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Sen yakıyorsun." dedi. Bu bir aşk itirafı mıydı? Ne ara böyle yakınlaşmıştık? Çok hızlı gitmiyor muyuz?

Boş versene, kimin umrunda.

O yakınlaştıkça ben de yakınlaştım ve dudaklarımı uzattım.

Kollarımın arasındaki yumuşaklığı daha çok sararken yüzümü de ileri doğru götürüyordum. Ama istediğim yere bir türlü ulaşamıyordum. Ne olduğunu görmek için gözlerimi açtığımda kollarımın arasında bir battaniye ve karşı koltukta oturup beni izleyen bir Araf beklemiyordum.

Gözlerim daha çok açılırken aniden doğruldum. Üzerimdeki pike düşerken üstümün olmadığını fark edince daha çok açılan gözlerimle şokun etkisiyle ağzımdan kaçan küçük çığlık odayı sarmıştı. Pikeyi üzerimde tutarken çığlığımla birlikte yere inen Araf'ın bakışları tekrar beni buldu.

"N'apıyorsun ya?!"

"Sana da günaydın." Bu sakinliği ve şu an yatakta bu halde olmam aklıma farklı şeyler getiriyordu. Dün gece ne olmuştu?!

"Ben neden buradayım?"

"Fazla içmişsin, uyuya kaldın."

"Sadece uyuya kaldım?"

"Evet."

"Peki neden üstüm yok?!"

Pis pis güldü. "Sence?"

Çığlığım kulaklarını tırmalaması için daha tiz çıkmıştı. "NE?!"

"Sakin sakin... şaka yapıyorum. Dün gece uyanıp çıkardın."

"Sen nereden biliyorsun be bir de izledin mi?!" Sesimin yüksekliği ve kaşlarımın çatıklığına ek onun da işaret parmağı eklendi. Kaşlarını kaldırdı.

"Yeterince anlayışlıyım daha fazlası olmaz." deyip ayağa kalktı. O kalkınca ben de pikeyi sıkıca üstüme dolayarak birden kalktım ve başımın ağrısı gözlerimi kararttı, dengem şaşırırken beni tuttu.

Gözlerini kısıp baktı ve geri yatağa oturttu.

"Dönüp dolaşıp nereden buluyorsun beni anlamıyorum ki."

Dik dik baktım. "Ben mi buluyorum sanki?"

"Bilemeyeceğim."

"Bi' bildiririm görürsün o zaman. Çok mu meraklıyım sana be!"

Dudaklarını birbirine bastırdı ve "Öyle görünüyor." dedi.

Ağzım açık kaldı. Küstahlığından asla ödün vermiyordu. Onun nereden çıktığı ve benim neden burada olduğum daha mühim konuyken, oturmuş saçma sapan tartışıyordum. "Görünen şey senin beni dik dik izlediğindi."