ѕтσяιєѕ σf ναяισυѕ ℓуf 👣

രാവ്🌘!!

ഹർഷ് ഉം യാദ് ഉം പരസ്പ്പരം ഒന്ന് നോക്കി, ശേഷം അവർ പോയിടത്തേക്കായി നടന്നു...

കുറച്ച് നേരത്തെ നടത്തതിന് ഒടുവിൽ അവർ അവിടെ എത്തി.... വാതിൽ തള്ളി തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു എങ്കിലും നടന്നില്ല. ചവിട്ടി പൊളിക്കുകയല്ലാതെ വേറേ വഴിയില്ല എന്ന് മനസ്സിലായത് ഇരുവരും അതിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ തുടങ്ങി . അല്പംനേരത്തെ പരിശ്രമത്തിന് ഒടുവിൽ വാതിൽ എങ്ങനെയൊക്കെയോ തുറന്നു..

ഹാൾ കഴിഞ്ഞ് മുന്നിലേക്ക് നടന്നു... ആ വീടിന്റെ കോലം കണ്ട് ഹർഷ് ഇടക്ക് യാദിനെ നോക്കി...

യാദ് : നീ എന്നേ നോക്കി നിൽക്കാതെ അവരെ നോക്ക്

ഹർഷ് : അഹ്.... നോക്കുവല്ലേ!!

കുറച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നതും ഒരു വലിയ റിങ് പോലത്തെ വളയത്തിന് അടിയിൽ പെട്ട് കിടക്കുന്ന വൂനെ കണ്ട് അവർ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയി അവനെ അതിൽ നിന്ന് മാറ്റി പുറത്തേക്ക് എടുത്തു... പക്ഷെ ആൾക്ക് ബോധം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഹർഷ് : ബോധം പോയി കിടക്ക... ഇനി സയിൻ എവിടാ??

യാദ് : നീ ഇവനെ നോക്ക് ഞാൻ അവനെ നോക്കി വരാം.

ഹർഷ് : അഹ്....

ഹർഷ് വൂനെ നേരേ ഇരുത്തി , കവിളിൽ മെല്ലേ തട്ടി വിളിച്ചു...

യാദ് അവിടെ നിന്ന് അകത്തേക്ക് നടന്നു... തറയിൽ അങ്ങ് ഇങ്ങായി കിടക്കുന്ന രക്തപാടുകളെ അവൻ പിൻ തുടർന്നു ചെന്നതും കണ്ടു നിലത്തായി കിടക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണ് കുട്ടിയെ അത് സദാ ആകുമെന്ന് അവൻ ഉറപ്പിച്ചു മുന്നോട്ട് നടന്നു...

അവൾക്ക് അരികിലേക്ക് കുനിഞ്ഞിരുന്നു.... മൂക്കിൽ വിരൽ വെച്ചു നോക്കി ശ്വാസമുണ്ടെന്ന് മനസിലായത് അവൻ അവിടെ നിന്ന് കുറച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു....

ഒരു സോഫയ്ക്ക് പിന്നിലായി രണ്ട് കാലുകൾ കണ്ടതും അവിടേക്ക് നടന്നും....

അവിടെ തലയ്ക്കും കൈയ്ക്കും സരമായ പരുക്കുകളോടെ കിടക്കുന്ന സയിനെ കണ്ടതും അവൻ ഓടി പോയി അവനെ തട്ടി വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു...

പക്ഷേ പ്രതികരണം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... അതുകൊണ്ട് അവൻ സയിനെ കൈകളിൽ എടുത്തു....