KASDEYA ARGYROS' Point of View
Isang malakas na hininga ang pinakawalan ko nang makasilong ako mula sa init ng araw. The sweat coming out of my forehead race each other as they glide against my cheeks. Sobrang init, parang pinipig ang dibdib ko.
My mother might be a companion of a sun god, but I'm still a nocturnal demigod. I strive in the starry darkness and moonlit nights. It's easy for me to get weakened during the day, lalo na pagganito kasikat ang araw.
Why is it so hot today? Pati ang mga labi ko ay nagbibiyak dahil sa init. I have to constantly wet it with my tongue, and everytime I do, I swear the sting from the forming wounds get stronger.
Pinaypayan ko ang aking sarili bago umalis sa aking silong at maglakad ulit. Even if it feels like I'm being assaulted by the sun, I have to keep moving. Hindi ako p'wedeng magsayang ng oras.
Naramdaman ko nanaman ang panunuyo ng aking labi. I stick my tongue out to moisturize them a little when someone suddenly bumps into me.
Natulak ako nito nang tumama siya sa akin. Dahil sa halong gulat at pagkabigla, nakagat ko ang sarili kong dila. I let out a yelp when I bit down accidentally, feeling my teeth close against my tongue, followed by the slightly metallic taste of my blood.
I clasp my hand against my mouth when I feel a little trickle of blood going down on my chin. Sa sobrang lakas ng pagkakatulak sa akin nang taong iyon ay muntik pa akong matalisod patungo sa lupa, buti nalang at may tao sa likuran ko na inalalayan akong makatayo ng mabuti.
Ramdam ko ang kamay niyang biglang napahawak sa aking mga balikat. I turn a little to confront the person who pushed me, pero hindi manlang ako nito tiningnan ng mabuti.
The man just waves at me while yelling, "Sorry!" before catching up with the other guy who probably pushed him towards me.
Huminga ako ng malalim. I really don't care about them, but I just bit my tongue! Sa sobrang sakit ay akala mong nahati ito sa dalawa.
"Are you okay?" Tanong nung isang lalaki na nakasali sa akin. Bahagya akong lumayo sakaniya bago tumango. I wipe the small stain of blood on my jaw before smiling at him with a nod.
For the Olympians' sake, sa sobrang sakit nito ay hindi manlang ako makapagsalita ng mabuti.
The man wearing dark sunglasses looks at me for a second and grins. Anong nginingiti ngiti ng isang 'to? Muntik na nga akong bumagsak kanina, nakagat ko pa dila ko. "Be careful, miss. It's crowded here." At pagkatapos no'n ay umalis na siya.
I should've said my thanks, but who cares? I can't even move my tongue because of the overflowing liquid inside my mouth.
Pumunta ako sa tagong gilid at doon dinura ang dugo sa aking bibig. I have to make sure that no one is looking too, sa mga ganitong lugar ay maraming nakakapansin sa akin. I have noticed a few people staring at me before the guy earlier even pushed me, but I pay them no mind.
Nasanay na ako sa mapagmantyag na tingin ng mga demigods sa Acropolis, sa labas pa kaya?
I wipe the remaining blood on my face and lips to make sure I look presentable enough to meet with an oracle, and walk around Ancient Delphi without looking suspicious.
Tumingin ako sa paligid at nag-ingat na sa mga taong dumadaan para hindi na muli ako mabangga. I have to get pass these walls of solid bodies to get where I need to.
Pero natigilan ako nang tinangka kong maglakad patungo sa isang direksyon na hindi ako pamilyar. Wait... I forgot. Hindi ko kabisado ang lugar na 'to.
At ang pinakaimportante sa lahat, hindi ko alam kung saan ko makikita si Pythia, ang Oracle ng Delphi.
أنت تقرأ
The Eternal in Abyss (Imitheos Series #2)
خيال (فانتازيا)Prophecies serve as the harbinger of destiny. Since the dawn of gods, mortals and immortals alike seek the Fates to catch a glimpse of the future just for the sake of stopping it, but not even divinely powers could stop what was preordained. Not unt...
