Part (8)

7 0 0
                                    

ကမ႓ာေနျပန္ေကာင္းလာၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခု ထပ္တက္ျပန္ပါတယ္။ ႐ံုးပိတ္ရက္မွာ ဘရဏီကို အိမ္အလည္ေခၚမယ့္ကိစၥ။

"ကမ႓ာ၊ မင္းေျပာစမ္း။ ဘရဏီနဲ႔ငါ ဘယ္သူကမ်ား မ႐ိုးမသားပံုစံေပါက္ေနလဲ။"

"ဟင့္အင္း"

"အဲဒါကိုပဲ မင္းကဘာျဖစ္တာလဲ။"

"သူက ဘာလို႔ သိပ္လွေနၿပီး ရည္းစားမရွိရတာလဲ။"

"အမ္"

"ဟုတ္တယ္ေလ။ သူ႔ပံုစံနဲ႔ဆို ရည္းစားမရွိတာ မျဖစ္သင့္ဘူး။ ပိတ္ရက္ဆို ရည္းစားနဲ႔ေလၽွာက္လည္၊ ေအးေအးေဆးေဆးအခ်ိန္ျဖဳန္း။ ကဲ၊ အဲဒီလိုဆို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ။"

"ကမ႓ာရယ္၊ မင္းနဲ႔ေတာ့ ငါလည္းစိတ္ညစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ သဝန္တိုတာေတြက အခုေနာက္ပိုင္း ပိုပိုဆိုးလာတာလဲ။"

"တစ္ေန႔တျခား ပိုပိုခ်စ္လာလို႔ေလ။"

သခင့္ခမ်ာ ငိုရခက္၊ ရယ္ရခက္။

"သူအိမ္ကိုလာရင္ မင္းလည္းရွိမွာပဲေလ။"

"ပိတ္ရက္မွာ သခင္နဲ႔ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိခ်င္တာေလ။"

"ခဏလာလည္တာကို။"

"သိပ္အားေနတာလား။ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ေနတဲ့အိမ္ကို သိပ္လာခ်င္ေနတာလား။"

"မ႐ိုင္းစမ္းနဲ႔။"

"မသိဘူးဗ်ာ၊ ေခၚမလာနဲ႔။"

ကမ႓ာ့ရဲ႕ဂ်စ္က်မႈက ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးလာေတာ့ သခင္လည္းစိတ္တိုလာၿပီး

"ေအးေလ၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆိုေတာ့ ေျပာေပါ့။"

သခင္ကလည္းရြဲ႕ေျပာၿပီး ကမ႓ာ့ေရွ႕ကေန ထထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ကမ႓ာမေနႏိုင္ပါ။

"သခင္ ေနဦးေလ၊ သခင္။"

သခင့္ေနာက္ကိုေျပးလိုက္သြားၿပီး

"အဲဒီ့လိုမရြဲ႕ပါနဲ႔။ ကိုယ္ကအိမ္ေထာင္ဦးစီးပဲဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖူးလို႔လား။ သခင့္ကို အႏိုင္ယူဖူးလို႔လား။ အဲဒီ့လိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔။ သခင့္သူငယ္ခ်င္းကို ထမင္းစားဖိတ္မလို႔မဟုတ္လား။ ေခၚခဲ့ပါ။ အဲဒီေန႔က်ရင္လည္း သခင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။"

Branded by YouDove le storie prendono vita. Scoprilo ora