Part (18)

1 0 0
                                    

နာရီလက္တံေရြ႕သံ တစ္ခ်က္ခ်က္ကို ၾကားေနရတဲ့အထိ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွမရွိပါ။

သံုးမိနစ္ေလာက္ၾကာသြားေတာ့ ကမ႓ာမေနႏိုင္ေတာ့။ မ်က္စိျပန္ဖြင့္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္ေနဆဲသခင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္တယ္။

"ဘာေျပာမွာလဲ သခင္။"

"အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါေျပာၿပီးသား အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့စကားေတြပဲ။"

"...................."

"ေနာင္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ခရီးထြက္စရာရွိလာရင္ ငါက အျမဲတမ္းျငင္းပစ္ရေတာ့မွာလား။"

"ကိုယ္ပါ ..."

"ဟန္းနီးမြန္းမဟုတ္ဘူး ေျမကမ႓ာ။ ကိုယ္ပါလိုက္မယ္လို႔ မေျပာနဲ႔။"

"................"

"ဟုတ္ၿပီ၊ အဲဒီ့ကိစၥထားလိုက္ဦး။ ငါက ဘယ္မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္းနဲ႔မွ အဆက္အဆံမလုပ္ရေတာ့ဘူးလား။"

"အဲဒီ့လိုမဆိုလိုပါဘူး။"

"အဲဒီ့လိုမဆိုလိုေပမဲ့ မင္းလုပ္ပံုက အဲဒီ့အဓိပၸါယ္ျဖစ္ေနတာ မင္းကိုယ္မင္းမသိဘူးလား။"

ကမ႓ာက ခပ္တိုးတိုးျငင္းလိုက္ေပမဲ့ သခင့္အသံက ေဒါသေတြပါေနတာ သိသာလြန္းေနတယ္။

"ငါတို႔မယူခင္ကတည္းက ဒီကိစၥေတြေဆြးေႏြးၿပီးလို႔ အဆင္ေျပေနၿပီးသား မဟုတ္ဘူးလား။"

"ဟုတ္ပါတယ္။"

"အဲဒါကို ဘာလို႔ အခုလိုေတြျဖစ္ေနတာလဲ။ တစ္ခါႏွစ္ခါလည္းမဟုတ္ဘူး။ ယူတာျဖင့္တစ္ႏွစ္မျပည့္ေသးတာကို အဲဒီ့လိုေတြနဲ႔ျပႆနာျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။ ၾကာလာေတာ့ ငါၿငီးေငြ႕လာၿပီ။"

ကမ႓ာ့မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြ ပ်ာယာခတ္လႈပ္ရွားသြားၿပီး

"ဘာကိုလဲ။ ဘာကိုၿငီးေငြ႕တာလဲ။ ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၿငီးေငြ႕တယ္ဆိုတာက ဘာသေဘာလဲ။"

"ရန္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။"

ဒီေတာ့မွ ကမ႓ာသက္ျပင္းခ်ၿပီး

Branded by YouWhere stories live. Discover now