"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim"
Ben Buse.
Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim.
Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir.
*
Ger...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Eski Günler Gibi
Cenazenin üzerinden yaklaşık 1-2 hafta geçmişti. O gün Edizle olan konuşmamızdan sonra tek kelime etmeden tekrar eve gelmiştik.
Bu 1-2 hafta boyunca sadece düşünmüştüm. Okullar açılmıştı ama ben gitmemiştim.
Ömer ise bana her gün okulda neler olup bittiğini anlatıyordu. Bugün okula tekrar gidecektim.
Normalde kaydımı kendi kolejimize alacaktık ama ben istememiştim. Gerek yoktu.
Bu yıl mevzun olacaktım zaten. Bir takım sebeplerden bir sene geç başlamıştım çünkü ben okula.
"Hazır mısın"dedi Poyraz saçlarıma bir öpücük bırakırken. Gülümsemekle yetindim sadece. Okuldaki herkesin bu duruma nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum.
Buse'nin yanında Gamzeliyi gördüklerinde hakkımda neler düşüneceklerini bilmiyordum.
Umursamam diyemiyordum çünkü bazen kelimeler çok can yakıcı olabiliyordu.
"Ediz abin bırakacak seni"diyen anneme baktım. Onlara içimden anne ve baba diyordum. Belki bir de insan içinde derdim ama yüz yüze kalırsak demekten hep kaçınacaktım.
Onları affetmemiştim ve hiç bir zaman da affetmeyecektim.
"Hazırsan çıkalım Buse"diyen Ediz'e baktım. Bu 1-2 haftada bana bir abiden çok baba gibi davranmıştı.
Her duştan çıktığımda gelmiş usanmadan saçlarımı yapmaya çalışmıştı. Her gün ilaçlarını alıyor, terapiye gidiyordu.
Kendisinin yanında benim ilaç saatlerime de dikkat ediyordu. Ne yiyip yemediğime bakıyordu.
Ona alışıyordum.
O benim abim değilde hep özlemini çektiğim babam gibiydi. Belki ona söylerdim belki söylemezdim.
"Hazırım"diyerek çantamı aldım. Berkan, Kerem ve Erçin çoktan gitmişti.
Kerem, Erçin ve Berkan'ı okula bırakacaktı. Batı dün arkadaşında kaldığı için okula oradan gidecekti. Güney ise işe erken gitmişti.
Poyraz birazdan çıkacaktı. Eray ise ev iznindeydi. Hala daha kendisini yormaması gerekiyordu. Bugün okul çıkışı Demir ile Batı'ya hediye almaya gidecektik.
Ben de geçen hafta hediyelerimin hepsini açmıştım. Biraz iyi gelir diye.
Herkese çok ama çok teşekkür etmiştim. Çok güzel şeyler almışlardı bana.
