ဘ၀အထိုထို (သို့) အပြူး

အပိုင်း ( ၁၀ )

အပိုင်း (၁၀ )

“ ကိုဖိုးစိုင် ၊ ရှင် အလုပ်လေးဘာလေး လုပ်ဖို့မစဉ်းစားတော့ဘူးလား။
တစ်နေကုန် သောက်လိုက်စားလိုက် ဖဲရိုက်လိုက်နဲ့ ပိုက်ဆံကို တွင်းထဲက နှိုက်တယ် ထင်နေလား။
တစ်နေ့ တစ်နေ့ ရှင့်လုပ်ရပ်က ပိုပိုဆိုးလာတယ်။ ”

“ ဟာ ၊ ဒီအိမ်မှာ ငါတစ်ယောက်တည်း
အလုပ်မရှိ အကိုင်မရှိ ဖြစ်နေတာမဟုတ်ဘူး။
မင်း သားလည်းပါတယ် ၊ မင်း သားကိုလည်းခိုင်းအုံး။ ”

“ ရှင် ကလေးကို ကပ်တွက်မနေနဲ့။
ရှင်က အိမ်ထောင်ဦးစီးလေ ၊ ကျွန်မသားက
ငယ်သေးပါတယ်တော့ ၊ ရှင်သာ အသက်ကြီးပြီး အချိန်မစီးဘူး။ "

“ မင်း သားလား ငယ်သေးတာ ၊ ငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး ပြောလိုက်ရင်မကောင်းဘူး။
ငါပြောပြီးသားပဲ ၊ တောင်သူအလုပ်ကို လုပ်မနေနဲ့ ၊ အဲ့မြေတွေ ရောင်းလိုက် ၊ ပြီးရင် ငွေတိုးပေးစား။ ”

“ ရှင်တိုက်တွန်းလို့ ကျွန်မ မြို့က အလုပ်ကိုလည်း အအမ်းခံခဲ့ပြီလေ ၊ ရှင်ဖြုန်းလို့လည်းကုန်ပြီ ၊ ဒီတစ်ခါသာ ရှင်အဲ့လိုဖြုန်းရင် ကျမတို့ငတ်ပြီ ၊ အဲ့ဒါ ရှင်သိလား။ ”

“ ဘာမှမသိချင်ဘူးကွာ ၊ ငါ့ကိုဘာမှ လာမခိုင်းနဲ့ ၊ မင်းတို့လုပ်ချင်တာလုပ်ကြ။ ”

~~~~~

ဒေါ်ဝဲဒူ မြေတွေကို ရောင်းလိုက်သည်။
စာချုပ်ချုပ်ဖို့အတွက် မြေရှင်ကြီး ဦးအုန်းမောင်အိမ်တွင် ရောက်နေသည်။
ဖိုးစိုင်မှာ သူ မပါလည်းဖြစ်သည်ဟု ပြောကာ အိမ်ပြန်သွားသည်။
အဲ့လိုပဲ ၊ ဖိုးစိုင် မှာ ဘယ်နေရာမှ အားကိုးလို့မရပါ။
လိုးတဲ့နေရာမှာသာ အားရကျေနပ်အောင်လိုးနိုင်ပေမဲ့ အလုပ်ကို လက်ကြောတင်းအောင်မလုပ်နိုင်ပါ။

ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်..

“ ဘယ်သူလဲ။ ”

“ ငါပါ..ငါ..မင်းပထွေး။ ”

“ အမေနဲ့ လိုက်သွားတာ မဟုတ်ဘူးလား ၊ ဘာလိုပြန်လာလဲ။ "

“ ဟာ ၊ လျှာရှည်လိုက်တာ ငါလိုးမသားလေး။ ”

“ ခင်ဗျားကြီး မိုက်ရိုင်းလွန်းလာပြီနော်။ ”

“ အဲ့တော့ မင်းက လီးဖြစ်ချင်လား ၊ ငါလိုးမသားလေး လိုးသတ်ပစ်မှာ။ ”