စစ်တပ်ဆရာဝန် ရှေးခေတ်က မိထွေးဖြစ်လာခြင်း

Chapter -56

Chapter -56 လိုင်ဖူရွာ

တရားသူကြီးက သူ့လျှာကို ကိုက်လုမတတ်။  သူ မေ့လုနီးပါးဖြစ်နေပြီ။

ဒီလူတွေက ဒုက္ခသည်တွေဆိုပေမယ့် အဲဒီလူက သူတို့အတွက် လာနှုတ်ဆက်တယ်။

စကားမစပ်၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်က ငွေကို ဖြေရှင်းကြောင်း ပြောခဲ့ဖူးသည်။  ဤအရာများကို တရားဝင်စာတွင် ရေးရမည်။

ဒါကိုတွေးပြီး တရားသူကြီးက သူ့ဘောပင်ကို အမြန်ကောက်ပြီး စာတစ်စောင်ရေးလိုက်တယ်။

ရွာသူကြီးအား ဤလူအုပ်စုအတွက် နေရာကောင်းတစ်ခု စီစဉ်ပေးရန် ညွှန်ကြားထားသည့် စာရွက်ကြီးတစ်ရွက်ပေါ်တွင် သူရေးခဲ့သည်။  ထို့အပြင် အစိုးရက အရာအားလုံးအတွက် ပေးဆောင်မည်ဖြစ်သည်။

ငွေကြေးမည်မျှလိုအပ်သည်ဆိုသည်ကို ရွာသူရွာသားများကိုယ်တိုင် သတင်းပို့သွားမည်ဖြစ်သည်။

အခြေအနေကောင်းများနှင့် အကျိုးကျေးဇူးများစွာရှိခဲ့သည်။

နင်းဘိုင်သည် သခင်ကြီးနင်း နှင့် နင်းယွီထံသို့ တရားဝင်စာ ယူလာသောအခါ နင်းယွီအံ့သြသွားသည်။

ရွာသားတွေက သူတို့လိုချင်သလောက် ပိုက်ဆံတောင်းလို့ ရနိုင်တာမဘူးလား။

နင်းယွီသည် ထိုလူ၏ ကြေးတံဆိပ် မည်မျှ သြဇာညောင်းသည်ကို မကူညီနိုင်ဘဲ သက်ပြင်းချနိုင်ခဲ့သည်။  သူတို့ကို ကူညီဖြေရှင်းပေးရုံသာမက အခြေချနေထိုင်ရန် လိုအပ်သည့်အခကြေးငွေများကိုလည်း ပေးခဲ့သည်။

အနားတွင်၊ ဂုယုသည် နင်းယွီ၏အမူအရာကို သတိပြုမိပြီး တရားဝင်စာတစ်စောင်ကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်လိုက်သည်။  ဂျန်းယင်၏ ကြေးတံဆိပ်ဖြင့် ဤတရားဝင်စာ၏ အကြောင်းအရာများသည် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုရှိသည်။

သို့သော်လည်း သူသည် နင်းယွီကို ဘေးသို့ ဆွဲလိုက်ပြီး “အဲဒီလူနဲ့ မင်းရဲ့ ဆက်ဆံရေးက ဘယ်လိုလဲ။  ငါမြင်တယ်။  မင်းတို့နှစ်ယောက် စကားပြောတဲ့အခါ အရမ်းရင်းနှီးပုံရတယ်။"

နင်းယွီသည် ဂုယု၏ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းသော အမူအရာကို စကားမပြောဘဲ ကြည့်နေလေသည်။  သူသည် အဘိုးကြီးဖြစ်သေးသလား။  ဒီလူက ကလေးလို အရှက်မဲ့နေတယ်လို့ သူဘာကြောင့်ခံစားရတာလဲ။