Wounds and Sunflowers

Chapter 14

"N-No!"

Nilingon ko si Lairon na kasalukuyang natutulog, narito kami ngayon sa camper van na katabi ng retractable tent na nakalaan para saakin. Nasa labas ang manager ko at iba pang kasama namin, pati na rin ang dalawang kapatid ko ay nasa labas, nanonood.

Nakahiga siya ngayon sa maliit na kama ng camper van, nakaupo ako habang siya ay nakaunan sa mga hita ko.

Gumalaw ang ulo niya as an uncomfortable look slowly invaded his face, sweats also fell down from his forehead.

Natutulog siya ngayon dahil kagabi raw, pagkatapos ng nightmare na iyon ay hindi na siya nakatulog pa ulit, thankfully, nakumbinsu ko siyang matulog.

"N-No!"

Seems like he's having a nightmare again.

Gumalaw ang mga kamay niya, parang ginagawa niya itong depensa mula sa kung ano.

Tinapik ko ang balikat niya pero hindi siya nagising. He kept on squirming.

"S-Stop, p-please!"

"Hey, Lairon, wake up."

Tinapik-tapik ko ang pisngi niya and it took a minute before he woke up and looked at me with horror.

Dali dali siyang bumango. as I outstretched my hands to wipe his sweat off his face with a towel.

"It's fine, I'm here."

"It's a different nightmare. I... I was tortured this time."

He narrowed his eyes and massaged his temples.

"Fvck, it's clearer this time. It feels so fvcking real! I could feel everything, as if... as if I experienced it already."

Nakita kong kinilabutan siya kaya hinila ko siya para yakapin. Sumandal siya sa balikat ko at niyakap ang baywang ko habang ako ay patuloy na pinupunasan ang pawis niya.

"Anong oras na?" Tanong niya. Napatingin naman ako sa wall clock na nakasabit malapit saamin.

"Almost twelve noon already."

Inabot niya ang jacket niya na nahulog sa sahig at kinuha ang vitamins niya.

"Oh, kumain ka na muna bago mo inumin iyan," sabi ko. "Dito ka muna, kukuha ako ng kakainin mo."

"Sige, salamat."

Tumango lang ako habang siya ay napatulala na. Napabuntong hininga ako at kumuha ng pagkain bago bumalik sa loob. Dinamihan pa ng mga kapatid ko ang ibinigay na pagkain niya.

---

"Klai, have you changed your mi---"

"It's still a no, Wallace," I said and glared at him.

We're in the starting line, waiting for the current race to finish. I went here already because after the race, I'll be doing my exhibit and unluckily, this nuisance is here.

"Bakit naman? Don't you want to date a Valderoz's son?"

I froze when I heard that surname. Valderoz? Jimmy Valderoz's son?

(Was mentioned in chap. 2)

"Yes, I'm Jimmy Valderoz's son," natatawang sabi niya, there was a bitterness in his voice.

Napakunot ang noo ko, "Isn't your surname Villanza?" nagtatakang tanong ko even though my heart is already racing.

"It's my mother's surname."