Kelebeklerin Aşkı Kısa Olur

1.Bölüm: Doğum günü

Yapraklar bazen hüznü getirir kalbe.

*****
İşte o gün ağaçlar susmuş doğa kendi imkansızlığını ortaya koyuyordu. İşte bugün belki de tarihe kara gün olarak geçmeye layık bir gündü. Bir yaprak düştü ağaçtan, bir çocuk balonunu kaçırdı elinden ve bir top dondurma, daha hiç yenmeden düştü yere. İnsanın kör talihi bunlardan ibaret olabilirdi. Peki kelebeklerin kör talihi neydi?

Sahi kelebeklerin ömrünü bir diye söyleyen kimdi bize? Kim inandırmıştı bizi kelebeklerin ömrünün bir olduğuna. Hangi güzellik bir gün yaşardı dünyada? Kalmaz mıydı izleri dünyada? Peki neydi şimdi bir kelebeğe intiharı düşündüren? Peki neydi kelebeğe bir günde ölme isteğini düşündüren? Aşk mıydı? Bu bizim efsanemizdi işte. Bu , benim kitabımın efsanesiydi. Kelebekler aşık olduktan bir gün sonra ölürlerdi. Bu yüzden kelebekler yaşadıklarını sadece bir gün hissederler di. Ve hepimiz bilirdik ki sonunda hepsi ölürlerdi.

Heyecanla olduğu yerden kalktı. Çıtırtıları duyabiliyordu. Tarih 6 Mayıs sabahını gösteriyordu. Yanında duran arkadaşını durtukledi. "Otellian, uyan bak çıkmak üzere." dedi. Arkadaşı duyduğu şeyle beraber hemen ayağa fırladı. Bir kelebeğin doğuşunu izlemek ikisi içinde çok güzeldi. Fakat bilmedikleri bir şey vardı. Her kelebek mutluluk getirmezdi. Yavaş yavaş çıkmaya başladığında ikisi de videoya almaya başladılar. Arada sırada fotoğraf çekiyor ve sonra devam ediyorlardı. İşte kelebek tamamen görünmüştü. İki arkadaşın yüzünde de dehşet bir ifade vardı. Bir korku, bir öfke... Birbirlerine baktılar. "Yanlışlık olmalı." dedi Otellian. İnanamıyordu gördüklerine. Fakat Octacian gördüklerini hemen kabullenmiş görünüyordu. Kelebeğe doğru yaklaştı ve onu yakalayıp kavanozun içine koydu. "Bu doğan türün sekizincisi fakat bir kanadı birleşik. Baksana Otellian bu harika." dedi Octacian. Elindeki kavanozu arkadaşına doğru fırlattı. Kelebek içinde çırpınmaya devam ediyordu. Otellian kelebeği dikkatlice inceledi. Kavanozun kapağını açtı ve kelebeğin uçmasına izin verdi. Octacian sinirle arkadaşına yöneldi. "Ne yaptığını sanıyorsun bu harika bir fırsattı, koleksiyonun en değerli parçası o olabilir." dedi. Otellian arkadaşına dik bir bakış attı. Octacian susmuştu. "Aptal değilsen kelebeğin zehirli olduğunu anlamış olman gerekir. Kendini öldürmek mi istiyorsun?" dedi Otellian. Octacian arkadaşının elinden kavanozu alıp arkasını döndü ve hızlıca oradan uzaklaştı.

Bir kelebeği yakalamak sandığınızdan daha zor olabilir fakat en zoru o kelebeği bırakmaktır. Çünkü kelebekler git denilmesinden anlamazlar. Zarar vermenize rağmen hala yanınızda kalırlar ve en sonunda ondan sıkılır ve çareyi öldürmekte bulursunuz. Ya da elinize bir şey alıp pencereye kadar onu kovalarsınız. Peki pencereden çıkıp gittiğinde özgür kaldığını mı düşünürsünüz bir kelebeğin? Uçmayı öğrenmesi gibi hayatı da öğrenmesi gerekmez mi? Kelebekler de acı çekerdi ve siz en çok bunu görememiştiniz.

İşte bazı kelebekler vardı ki onlara kesinlikle kör olmanız gerekirdi. Çünkü onları görmek bile size şanssızlık getirirdi. Bu bir çok kişinin batıl inancıydı. Eğer önünüzden kanatlarının kenarları siyah ve iç tarafta doğru yeşile çalan bir kelebek görürseniz şanssızlık artık sizinle olurdu. Otellian'ın da dediği gibi o kelebek lanetli ve zehirliydi. Bu yüzden onu bırakmak en doğrusuydu. Peki bu kimin doğrusuydu?

İşte Octavius¹ böyle doğmuş, böyle özgür kalmıştı...Fakat bazen özgür olmak acı çekmek demekti. Bazen bazılarımızın doğmadan ölmesi gerekirdi. Peki Octavius ne yapacaktı? Lanetli olarak anılan bir kelebek olarak yaşamaya devam mı edecekti yoksa her kelebek gibi o da intihar mı edecekti?

******
Octavius: sözlük anlamı 'sekizinci' demektir.

******

Merhaba sevgili okuyucum. Bu kurguda bizimle birlikte kelebeklerin bakış açılarını ve yaşamlarını göreceğiz. Üç kanatlı bir kelebek düşünün uçması ne zordur değil mi? Ama eğer kanatlarından birisini bölerse uçabilir. Değişirse hayaline kavuşabilir. Bu yüzden asla değişmekten korkma. Değişim de hayatın bir parçasıdır. 🤍

-zeyksa