Minik Kurabiyem🍪

yirmiiki

   Babam beni almaya gelmişti. Oğuz abimin bana bir sürprizi vardı. Ve bana ateş açtıran adam yakalanmıştı. Yani bugün eve dönecektim.

  Ahves'e el sallamış ve teşekkür etmiştim sonuçta bana evini açmıştı. Babamda teşekkür etmiş ve arabaya doğru gitmeye başlamıştık. Babam arabaya bindi günde ben kapıyı açmıştım. Dönüp Ahves'e el sallamış ve öpücük atıp arabaya binmiştim.

  Arabaya bindiğimde ise babam sürmeye başlamıştı. "Kızım?" dediğinde "Efendim baba?" demiştim.

  "Bunu anlatmak ister misin bilmiyorum ama Ahves ile aranda bir şey mi var?" demişti.

  Ben biraz şaşırsam da babam "İlla ki hayatında birileri olacak. Bundan utanmana gerek yok. İstersen bana anlatmayabilirsin ama merak etme. Arkanda duracağım her anında." demişti.

  Gözlerim dolmuştu. "Aramızda bir şey yoktu aslında ama Ahves bizim eve ilk geldiğinde küçüklüğünden beri aşık olduğunu söylemişti. Son zamanlarda ise farkettim bunu. Altı doldurulmamış bi laf değil gibi geldi. Bizde bir ilişkiye başlama kararı aldık. Ama oda bugün oldu yani." demiştim.

   "Daha çok yeni olduğu için zaten kimseye söyleme fırsatı bulamamıştım. " dedim ve üstüne ekledim. "Nasıl anladın ki hemen?" dediğimde de "Babalar anlar." demişti.

  Kötü bir şey dememişti. "Seni üzerse bana söylüyorsun mutlaka ama anlaştık mı?" dediğinde  gülümsemiş ve anlaştık demiştim.

  Eve ulaştığımızda bu sefer Sarp abinin evi değildi. Evin önünde bir araba vardı. "Misafirimiz mi var baba?" dediğimde "Hayır kızım." demişti. Arabadan inip eve girmiştik. Anneme koşup sarılmıştım.  Oğuz abim elinde bir kutuyla gelmiş ve "Aslında amacım seni kırmak değildi beni affedebilir misin?" demişti.

   Elindeki kutuyu alırken "Tabi affederim. Bir özür bile yeterliydi ne gerek var hediyeye abi." demiştim. Zaten özlemiştim hepsini.

  Abimse "Zaten aklımdaydı güzelim." demişti. Ben kutuyu açtığımda bir araba anahtarı görmüştüm. "Ama-" dediğimde Oğuz abim eliyle ağzımı kapatmış "İtiraz istenmiyor küçük hanım!" demişti. Ben boynuna atlarken belime sarmıştı ellerini.

   
  Odama çıktığımda ise Lirio yanıma gelmişti. Oda çok özlemişti anlaşılan. Yanımda uyumuştu hatta o gece.

  Sabah ise annem uyandırmıştı hemen. Sonuçlara bakmak için herkes uyanmıştı. Çok heyecanlıydı. Bir yandan sisteme girmeye çalışan ben bir yandan da Alpay'ı görüntülü arayan annem vardı. Alpay açar açmaz "Olduu lannn!" demişti sevinçle.

  "Sistemi bekliyorumm." dediğimde sistem sonunda açılmış ve ben anında çığlık atmıştım. Sonuçlarım iyiydi. Alpay'la aynı üniversiteyi yazabilirdik. Saka gibiydi!

   Herkes bizi tebrik ederken o anın sevinci bambaşkaydı.

   Olmasını istediğim şey olmuştu. Mimar olacaktım. Mimar Umay Karabayır.

  "Yeni mimarınız geliyorr." dediğimde herkes gülüyordu halime. Annem hepimizi kahvaltıya indirirken ben hemen sonucu Ahves'e yazmıştım.

Siz: Mimar Umay Karabayır diyeceksin!!

Ahves:Umay hanım bir imza vardı da.