ဂျောင်ကုကဘယ်လောက်ဘဲထယ်ယောင်းကို
ပြန်လက်ခံလာပါစေSeoulကိုပြန်ဖို့ကတော့
လုံးဝလက်မခံသေး~
"ဂျောင်ကုရေ ဒီဘက်ကိုလာစမ်းပါအေ
အဲ့နားမှာရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်~"
"မရှုပ်ပါဘူးအဒေါ်ကလဲ ဒီမှာကူလိုက်မယ်~"
မင်္ဂလာပွဲအတွက် စားပွဲတွေသယ်ကူနေတဲ့
ထယ်ယောင်းအနားမှာရစ်တီ ရစ်တီလုပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကို
အဒေါ်ကြီးတွေကခေါ်ဘေမဲ့ ဂျောင်ကုကခေါ်မရ~
"ကိုကို ဒီကိုပေး ကလေးလဲသယ်ကူမယ်~"
"ခိုက်မိမယ်လေကလေးရယ်~"
"မခိုက်မိပါဘူး ရတယ်~"
"ဂျောင်ကု ဒီစားပွဲကိုယူပေးပါဦး~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
"ကလေးဖယ် ဒီကိုပေးအစ်ကို~"
ကွပ်ပျစ်တွေကိုဆက် ဆက်ထားတဲ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ
စားပွဲတွေကိုတင်ကြတော့ ဂျောင်ကုကအနားမှာရှိနေဘေမဲ့
ဘာဆိုဘာမှမလုပ်ရ~
"နားကြဦးလေ စားစရာတွေစားကြဦး~"
"ဟုတ်ပြီ လာကြဟေ့ မြို့သားရေ လာနားဦး~"
"ဟုတ်ကဲ့ လာ ကလေး~"
ယောကျာ်းသားတွေချည်းဘဲဝိုင်းဖွဲ့အနားယူတဲ့နေရာမှာ
အစားအစာတွေအပြင် ဆန်အရက်လဲပါတာမို့
ဂျောင်ကုကစူပုပ်ပုပ်လေးဖြစ်နေပြီ~
"ဘာဖြစ်လို့လဲကလေး~"
"ဘမှမဖြစ်ဘူး~"
"လာ မြို့သား တစ်ခွက်လောက်သောက်လိုက်
ဆေးဖြစ်ဝါးဖြစ်ပေါ့~"
"အာ..ဟုတ်~"
ပေးနေတဲ့ဆန်အရက်ကိုအားနာလို့ယူလိုက်ဘေမဲ့
ဂျောက်ကုမျက်နှာကမလှတော့ ထယ်ယောင်းမှာ
မသောက်ရဲ~
"သောက်လေမြို့သား အရမ်းမပြင်းပါဘူး
မူးမှာမပူနဲ့~"
"ကိုကိုသောက်ရမလားကလေး~"
"သောက်လေ တစ်ခွက်ဘဲသောက်ရမယ်နော်~"
"ဟုတ်ပါပြီ~"
"ဂျောင်ကုလဲ တစ်ခွက်လောက်သောက်လေ
ယောကျာ်းဘဲ တစ်ခွက်တစ်လေသောက်တာဘာမှမဖြစ်ပါဘူး~"
YOU ARE READING
~~Mask~~
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
