Χρυσάφι

Φύλακας άγγελος

Η Θεοφανώ μόλις είχε μπει να καθαρίσει το αναγνωστήριο όταν ακολουθήστε η Ρηνιώ

"Ασημίνα!Ευτυχώς που είσαι δω"

"Τι συμβαίνει κυρά?"

"Ο αδελφουλης μου ο έξυπνος θυμήθηκε να μαζέψει όλα τα βιβλία και τώρα εγώ ψάχνω ένα και δε το βρίσκω"

"Πως το λένε?"

"Ματωμένη γη"

"Χαρούμενο ακούγεται"

Σχολίασε η Θεοφανώ

"Όταν το βρεις πήγαινε το στον οντα μου σε παρακαλώ "

"Μάλιστα "

Η Θεοφανώ άρχισε να ανακατωνει τα βιβλία που ήξερε πως θα έπρεπε να τακτοποιήσει ύστερα,μα εκείνη τη στιγμή προείχε να βρει το βιβλίο της Ρηνιως

"Νομίζω το βρήκα"

Η Θεοφανώ σηκώθηκε στις μύτες και τράβηξε το τράβηξε το βιβλίο μα μαζί του έπεσαν και κάτι χαρτιά.Η Θεοφανω ξεφυσησε και έσκυψε να τα μαζέψει μα σταμάτησα σαν είδε πως τα ήταν στα ρωσικά.Το μυαλό της πήγε αμέσως στη σύλληψη του Αντρέι μα σαν τα πηρε στα χέρια της και άρχισε να τα διαβάζει κατάλαβε πως τελικά ήταν απλά ποιήματα.Το πρόσωπο της έλαμψε για μια στιγμή, λάτρευε εκείνον τον ποιητή της τον είχε μάθει ο Αντρέι.Μα ένα ποίημα ήταν εκείνο είχε φωλιάσει στην ψυχή της από την πρώτη φορά που το άκουσε από τα χείλη του,τότε που δεν ήξερε ακόμα ρωσικά.Μα και όταν έμαθε, επέμενε να της το διαβάζει εκείνος,ήθελε να το ακούει από τα χείλη του

"Μα πλέον ξέρεις και μόνη σου"

Είπε ειρηνικά

"Ξέρεις πόσο λατρεύω όταν απαγγέλλεις εσύ,δε χορταίνω να σε ακούω,ανοίγει η καρδιά μου και φλετουρα τα χείλη σου και κρεμμεται από κάθε σου λέξη"

"Καρδιά μου,αν είναι να μου λες συνέχεια τέτοια λόγια θα σου διαβασω ως και τα άστρα"

Ο Αντρέι άφησε ένα φιλί στα χείλη της.
Η Θεοφανώ τον κοιτούσε με λαχτάρα και λατρεία.Ο Αντρέι χαμογελασε και χάιδεψε το μάγουλο της

"хранится лагерь мойу
уставленным не богом
твой образ"

""я Таин в душе моей
залогом
всего прекрасного
и благоститворца""

"Ξέρεις κάτι?"

"Χμμ?"

Είπε η Θεοφανώ γερνώντας στην αγκαλιά του