A Tale Of Thousand Stars (မြန်မာဘာသာပြန်)

အချပ်ပို ၂

ဒီနေရာကို စရောက်ကတည်းက စီးလာတဲ့လေးဘီးကားလေးက Mon Pian Fahဧရိယာနှင့် ချိတ်ဆက်နေတဲ့နေရာဆီသို့ မောင်းသွားခဲ့တာ... အဲ့ဒီနေရာမှာ ရှိတာက ဈေးတန်းသေးသေးလေးပဲ... အခုအချိန်က နောက်ကျနေပြီဖြစ်တာကြောင့် လူတွေက အရမ်းကို ထူထပ်များပြားနေသည်။ ဒီဈေးထဲလာတဲ့လူအချို့က တောင်ပေါ်ဒေသခံတွေရဲ့ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး အချို့က သူတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ရိုးရာဝတ်စုံတွေကို ဝတ်ဆင်ထားကြသည်။ ဘန်ကောက်ကနေ ရောက်လာတဲ့ကျောင်းဆရာလေးကတော့ လမ်းမဘေးနားက လျောက်သွားနေတဲ့ကလေးတွေကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ ကလေးတွေအားလုံးက နှီးခြင်းတောင်းတွေကို လွယ်ထားပြီး အဲ့ဒီတောင်းတွေထဲမှာတော့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေက အပြည့်ပဲ... သူ ကားမောင်းသမားဘက်သို့ လှည့်ပြီးတော့ မေးလိုက်သည်။

'ကျွန်တော်တို့ ဘယ်ကို သွားနေတာလဲ'

'ဒီည ရွာရဲ့ယာခင်းထဲမှာ တည်းကြမယ်လေ..' PhuPhaက သူ့အရှေ့က ကြမ်းတမ်းလှတဲ့လမ်းမဆီကနေ အကြည့်ကို လုံးဝမခွာဘဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

'ကျွန်တော်တို့က ယာခင်းထဲမှာ အိပ်မယ်လို့ ပြောလိုက်တာလား' Thianက အားရပါးရ ရယ်မောလိုက်ပြီးတော့... 'ခင်ဗျားက ဒီအတိုင်း စနောက်ပြီး ပြောလိုက်တာလို့ ကျွန်တော်က ထင်နေတာ...'

'အခု Mon Puan Fahက ခရီးသွားဧည့်သည်တွေအတွက် အလည်အပတ်နေရာတစ်ခုအဖြစ် တိုးမြှင့်နေတာလေ... အဲ့ဒါကြောင့် ခရီးသွားဧည့်သည်တွေက အော်ဂဲနစ်စိုက်ခင်းကြီးတွေထဲမှာ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ယာလိုမျိုး နေထိုင်တည်းခိုလို့ရအောင် ရွာသားတွေက စပြီး ပြင်ဆင်နေကြပြီလေ...'

'ကျွန်တော် အော်ဂဲနစ်ဆိုတဲ့စကားလုံးကို ကြားဖူးတာတော့ ကြာပါပြီ။ ဒါပေမယ့် သိပ်ပြီး အာရုံမထားမိလို့... အဲ့ဒါက ဘာလဲ။ မြေသြဇာလား'

'အော်ဂဲနစ်စိုက်ပျိူးရေးဆိုတာက သဘာဝအတိုင်း... သဘာဝနှင့်အညီ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် စိုက်ပျိုးတဲ့နည်းလေ...' စစ်သားကြီးက သိပ်မဝေးတဲ့နေရာက စိမ်းစိုနေတဲ့စပါးခင်းကြီးကို ညွှန်ပြပြီးတော့... 'ကိုယ်တို့ ရောက်တော့မယ်။ အဲ့ကို ရောက်တော့မှ အဲ့ဒီယာခင်းပိုင်ရှင်အစစ်ကို မေးမြန်းကြည့်ပေါ့...'