•• Supreme ••

♟ قسمت بیست و شش : چیزی فراتر از عطرها

-باز که تو اینجایی بچه‌جون!

با شنیدن این جملات که با لحن پرخنده‌ای بیان شدن رسما از جا پرید و سریع چرخید. حالت نگران روی صورتش با دیدن اینکه فرد روبه‌روش تهیونگ نیست محو شد و بعد خیلی سریع، شرمندگی جاش رو گرفت.

-سلام هیونگ.

با ناراحتی واضحی زمزمه کرد و سرش رو پایین انداخت. از وقتی اون اتفاق افتاده بود تا خود الان سعی کرده بود از شخص جلوش فرار کنه چون واقعا در برابرش خجالت‌زده بود.

-هی هی چی شد؟

جوهو با دیدن حالتش سریع گفت و بهش نزدیک شد. حتی یه‌کم سرش رو خم کرد تا صورتش رو ببینه. حالتش طوری بود که انگار می‌خواد از یه بچه بپرسه آبنبات می‌خواد یا نه.

جونگ‌کوک معذب دستش رو پشت گردنش کشید و زیر نگاه آلفای جلوش لبش رو گزید.

-هیچی...

-یعنی می‌خوای بگی الان خودت رو عین موش نکردی چون هنوز درگیر کار اون روزتی؟

جوهو با پوزخند واضحی ازش پرسید و وقتی صورت جونگ‌کوک حتی معذب‌تر هم شد تکخند زد.

-باور کن این فرارکردن‌هات ازم داره بیشتر از اتفاق مسخره‌ی اون روز اذیتم می‌کنه.

نگاه امگای نارگیلی با این حرف بالا اومد.

-ولی من بهت آسیب زدم هیونگ.

جوهو با بی‌خیالی خندید و گردن کج کرد.

-به یه خش کوچولو میگی آسیب؟

جونگ‌کوک با صدا آهش رو بیرون داد و به دیوار پشتش تکیه زد.

-اینکه شماها فاز برداشتید باید همیشه جونتون کف دستتون باشه دلیل نمیشه تو چشم من معنی آسیب‌دیدن عوض بشه.

جوهو چند لحظه با لبخند براندازش کرد و بعد یه‌کم نزدیک‌تر اومد.

-خب پس کوکی نگرانم شده. نگرانی واقعی... از اون‌هایی که فقط برای رئیس حیف و میل می‌کنه.

جونگ‌کوک معذب به آلفای قدبلند جلوش که با حرارت زل زده بود بهش نگاه کرد و بعد دوباره نگاهش رو گرفت. آره اون نگران بقیه هم میشد. نگران همه‌ی اعضای گروه تهیونگ میشد ولی طعم نگرانی‌هاش با نگرانی‌ای که برای تهیونگ تجربه می‌کرد واقعا فرق داشتن. نگرانی برای بقیه در حد آشوب‌شدن دلش بود و نگرانی برای تهیونگ در حد به آب‌وآتیش‌زدن خودش تا اتفاقی برای اون آلفا نیفته. ولی الان اگه با حرف جوهو مخالفت می‌کرد واقعا بی‌ادبی بود پس به زحمت لبخند زد.

-معلومه که میشم هیونگ.

آروم جواب داد و جوهو یه نفس عمیق کشید.

-دروغ خوشگلی بود.

صورت جونگ‌کوک از خجالت باز هم داغ شد.

-آه بی‌خیال هیونگ... چرا فکر می‌کنی دروغ میگم؟