SADECE EVLİLİK Mİ?

Mert bahane ikizler şahane

Arkadaşlar çok özür dilerim. Bölüm baya gecikti. Taşınma işleri falan. Neyse bölüm biraz kısa oldu. Hepiniz sevgiyle kalın...

MERT

Polisler Melek'i ellerimin elinden alıp götürürlerken sadece durdum öylece. Yapmamıştır dedim kendi kendime. Ama biliyordum yaptığını. Kanıtlar vardı çünkü. Bunları hak edecek ne yaptım Allah'ım ben? Sadece sevdim. Gözde beni aldattı. Melek zaten hiç sevmemişti. Arda haklıydı. Güvenme demişti. Tekrar aynı şeyi yaşarsın demişti. Evet yaşıyordum. Polis arabası uzaklaşırken arkamı dönüp yürümeye başladım. Yalnızlık kaderimdi anlaşılan. Sinem hariç tüm kızlar sürtüğün tekiydi. Nereye gittiğimi bilmeden yürüdüm sahil boyu. Arda kadar şanslı değildim anlaşılan. Şanslı piç. Barın önüne gelince tereddüt etmeden içeri girdim. İçki biraz da olsa acımı giderirdi ha! Barmenin önündeki sandalyeye kuruldum.

+Votka.

Deyince barmen bir şey demeden hazırlayıp koydu önüme. Bir dikişte bitirip yenisini istedim. Arda olsa kırar döker bağırıp çağırırdı. Bense içime atardım. Belki de o yüzden mutluydu. Bir bardağı daha dikerken yanıma bir kız oturdu. Yan gözle şöyle bir süzdüm. Fena değildi. Kısacık mini siyah elbisesiyle tam bir orospuydu. Çakma sarıydı Gözde gibi doğal sarı değildi. Barmen bilmem kaçıncı bardağı uzatırken sarhoş olmaya başlamıştım. Görüntü bulanıklaşmıştı. Ayağa kalkınca sendeledim. Kız beni tuttuğunda ittirdim. Deli gibi kahkaha atarken dehşet ifadeleri üzerimdeydi.

-Altıma yatmak için kıvrandığını biliyorum bebeğim.

Deyip cık cıkladım. Niye bu kadar ucuz varlıklardı bu kızlar? Tekrar sendeleyince birkaç kişi kolumdan tuttu. Onları da ittirip çıkışa ilerledim. Başım dönüyordu. Biri beni kendine çevirip sıkı bir yumruk atınca ağzıma gelen metalik tadı tükürdüm. Şerefsiz fena vurmuştu. Herkes gülerken ben de tam kaşına yumruk attım. Kafası sola giderken gülümsedim. Ben Mert Varol'dum. Birkaç kişi beni tutarken bir kere daha yumruk attı piç. Yere düştüğümde herkes gülüyordu. Yalpalayarak kalkıp hızla yanına varıp kafa attım. Bu sefer o yere düşerken tekme atmak için harekete geçtiğimde beni yine tuttular. Kolumu onlardan kurtarıp çıkışa yöneldim. Bardan çıktığımda telefonum çaldı. Arayan Arda'ydı. Haklı pezevenk. Ağzımdaki kanı tükürüp açtım.

-Nerdesin?

+Boşver.

-Mert.sana.neredesin.dedim.

+Rahat bırak lan beni!!

-Neredesin lan!!?

+Cehennemin dibinde!!

-Mert için yanıyor biliyorum ama ben-

+SÖYLEMİŞTİN!! ÜZÜLÜRSÜN DEMİŞTİN!! AMA BEN SENİ DİNLEMEDİM! KENDİMİ KANDIRDIM! ŞİMDİ BOK GİBİ HİSSEDİYORUM!!

Diye bağırıp kapattım telefonu. Onu dinleyecek halim yoktu. Duvarın önüne çöküp titreyen elime rağmen sigara alıp yaktım. Dudaklarıma götürüp uzunca çektim içime zehiri.

Sinem

Hàlà televizyona bakarken Arda anormal durum olduğunu anlamış olacak ki beni sarstı birkaç kez.

-Sinem güzelim?

+A-Arda.

-Noldu?

+Bu kız o.

-Güzelim bu kız kim?

+Mert'in a-aşık ol-duğu Melek.

-Ne?! Sinem hiçbir şey anlamıyorum.