Loving You Recklessly

Chapter 8

Chapter 8

"You seem tired today, Maria Celine "

Napaigtad ako pagkarinig ko ng boses na iyon. Hindi ko alam kung bakit pero parang nagiging nerbyosa na ako habang tumatagal.

Nilagay ko ang tray na hawak ko sa ibabaw ng bar counter saka ko nilingon ang pinanggalingan ng boses na iyon. It was Drake.

Nginitian ko siya na may kasamang ilang, siguro dahil sa naging usapan namin nung nakaraang araw.

"Briel's sick. Hindi ko pwedeng makatulugan si briel." ani ko nagpakunot ng kanyang noo. "And still, Gabriel made you work?"

Umiling ako sa sinabi niya.

"Wala siyang alam dito. Umuwi siya ng manila." Ani ko saka ako umupo sa isang wooden stool at tiningnan siya. "Aba't updated ka? Close kayo?"

Inirapan ko lang siya.

"Ikaw? Wala ka bang trabaho dun sa manila at pabalik-balik ka dito?"

Pinagtaasan lang niya ako ng kilay saka siya humakbang papunta sa gilid ko at umupo din sa may wooden stool..

"Nagtatrabaho ka dito at sino kasama ni briel doon? He's sick and he needs you."

Bumuntong hininga ako saka ko tinapik ang balikat niya.

"I know but we need money too. May sakit si briel at saan ako kukuha ng mga kailangan niya kung hindi ako magtatrabaho and besides andon naman si Ate Dasiana eh."

"But still! Kaya sabi ko sayo. Sakin nalang kayo tumira. Hindi ko matiis na hayaan kayo dito."

"Ayokong umasa sa pinaghirapan ng iba, Drake. Hindi mo kami kaano-ano? Ano nalang iisipin ng iba." I said that made him sigh and murmured something. "What?" I said with my forehead creased.

He just shrugged and took a glance at his wristwatch.

"10 am" he said and looked at me. "Uuwi ka before 10 am. Briel needs you and if you need money, i can lend you. Just pay pay me pag nakasweldo ka na."

I raised my eyebrow of what he said and crossed my arms

"And if i don't?"

He grinned and tilt his head.

"You've known me for months already and we already had multiple conversations... I guess..." aniya at tiningnan ako ng diretso sa aking mga mata. "Being your boyfriend is fine, right?"

I exhaled heavily trying to supress my smile. I don't know pero parang gusto kong ngumiti sa sinabi niya. Napailing nalang ako saka ko siya tinalikuran.

"That's absurd." I blurted out saka ako tumayo at kinuha ang tray na ipinatong ko kanina saka ko siya nilingon. "I'll go home before 10. Mauna ka nang pumunta dun.. Feel at home ka naman na eh. Pakibantayan na din si briel kasi diba feeling close ka naman na?" ani ko that made him laugh.

"Of course." ani niya at ngumiti ng malapad. "Magiging boyfriend mo na nga eh."

Napahalakhak ako sa sinabi niya saka ko sinipa ang stool na inuupuan niya.

"Gago!"

Natawa nalang din siya habang ako ay naglakad na papalayo sa kanila saka ako dumiretso sa mga cottage na wala nang mga tao para linisin yung mga naiwan na kalat ng mga customer. Kinuha ko ang cleaning tools sa may likod ng cottage saka ako bumalik sa loob.

Tiningnan ko ang paligid saka nalang ako napabuntong-hininga. Mga pinoy talaga, hindi marunong magligpit ng basura nila.

Nag-umpisa kong pulutin yung mga kalat na nasa mga modernong silya at nilagay ko ito sa loob ng garbage bag at nung pupulutin ko sana ang isang mineral bottle ay bigla nalang may naunang pumulot nun.

"Need help?"

Napatingin ako sa pamilyar na tinig na iyon at sumalubing sa aking paningin ang mukha ng isang maganda at maputing babae na matagal ko nang hindi nakikita.

"Andrea.."

She smiled saka niya nilagay sa garbage na hawak ko ang basurang pinulot niya.

"I've been looking for you at dito lang pala kita mahahanap."

I smiled.

"Hindi ko lang feel na sabihin sa inyo kung nasaan ako. After what happened..."

She sighed saka siya tumingin sa dalampasigan.

"If annita left you behind.. Ibahin mo ko, Celine. Kasi palagi, akala mo lahat inaabuso ka. Kapag nakita mo na masama yung trato sa'yo ng iba eh nilalahat mo na." Aniya saka siya tumingin sakin at naglakad papalapit. "I treated you as my real sister and it hurts me knowing na hindi mo pinagkakatiwalaan."

Ngumiti ako ng tipid saka ko kinuha yung basahan at sabong panlinis. Pinatakan ko ang lamesa saka ko ito sinundan ng pagpunas gamit ang basahan.

"You shouldn't be here working like.." aniya at tiningnan ako mula ulo hanggang paa "This.." she said again and shook her head. "Dapat ay nag-aaral ka." Aniya na ikinailing ko. "No, alam kong may alam kang may anak na ko. Saan kami kukuha ng pangkain namin kung mag-aaral ako? Sino magta-trabaho?" I said that made her shut up.

"Alam mo namang itinakwil ako ng mga magulang ko." Mahina kong sabi.

Umupo siya sa silya saka niya ako tiningnan.

"You can ask for my help. I can help you."

Umiling ako.

"Ayokong umasa sa ibang tao." I sternly said that made her chuckle with sarcasm. "Celine? Naghihirap na kayo ng anak mo at ma pride ka pa din?"

Umiling-iling ako saka ko binalik sa lalagyan ang basahan at sabong panlinis.

"Hindi mo kasi ako maintindihan."

"Kasi hindi mo naman ilinapaintindi sakin!"

Galit ko siyang tiningnan

"Masisisi niyo ba ako kung ganito ako sa inyo? May nakapagsabi sa akin na isa sa malalapit sa akin kaya ganito ang buhay ko ngayon! Wala akong pwedeng pagkatiwalaan ngayon!" ani ko

Napapikit ako nang tumulo ang luha ko. Nung nakaraang linggo ay may sulat nanaman akong natanggap. Ang sabi ay isa sa mga nakapaligid sa akin ang may planong masama.

Sino? Hindi ko alam.

I opened my eyes and looked at her. Wala siyang reaksyon habang nakatingin sa akin.  I sighed and signaled her to go.

"Umalis kana."

"You made yourself alone. No one abandoned you, Celine. You are the one who keeps pushing us away."

I smiled

"If i have to runaway again, i will. I will protect my son at all cost."

She sighed saka siya tumingin ulit sa dalampasigan.

"Hahanapin nang hahanapin pa din kita." aniya saka tumingin sa akin with her lips smiling.