BEN SENİ SESSİZ SEVDİM

3.BÖLÜM

Babamın kendini toparlaması oldukça uzun sürmüş ama toparlamış .

Yıl 1999 aylardan şubat günlerden çarşamba benim doğum günüm. Ben yine odama kapanıp annemin fotoğraflarına bakıp gözyaşlarımla selamlı yordum onu, çünkü benim doğum günüm olduğu kadar annemin de ölüm yıl dönümüydü. 

Yedi yaşıma gelmiştim yedi yıl olmuştu annemi minik göz bebekleriyle uğurladığı m. 

Ben annemi gözyaşlarıyla anarken Babaannem aniden odaya girdi ve benim ağladığımı gördü her yıl yapar bunu teselli eder beni bir şeyler anlatır bana unutturmaya çalışır o günü ben sırf babaannem üzülmesin kırılmasın diye unutmuş gibi yapar ve sarılırım ona acı bir tebessümle bakarım, Babaannemin gözlerine. Babaannem konuyu değiştirmek için ''Bu gün baban ne dedi biliyor musun?'' diyerek tebessümle bana baktı.

  Ben çok heyecanlanmıştım kesin bir sürpriz yapılacak bana diye hissettim çünkü babaannem ne zaman konuya böyle başlasa güzel bir şey oluyordu. ''Ne dedi ne dedi babaanne.'' Diyerek atladım kucağına. ''Dur eşek sıpası düşüreceksin beni, baban seni bu yıl okula yazdıracakmış.'' 

Okula gideceğimi duyunca çok sevinmiştim çünkü hevesliydim o zamanlar okula gitmeye, hep sırtında çanta elinde su matarası olan çocuklara özenmişimdir.

  Babam akşam eve geldiğinde babamı kapıda karşıladım.'' Baba ne zaman okula gidiyoruz.'' diyerek kucağına atladım.

Babam hemen babaanneme baktı ''Anne bunu ben söyleyecektim oğluma olmaz ki ama'' diyerek tebessüm etti babaanneme. Babaannem ''Ne yapayım oğlum öyle olması gerekti'' diyerek konuyu kapattı. 

Babam beni kucağından indirerek ''Evet ortak seni okula yazıyoruz bu yıl ama acele etme daha okullar bitsin ondan sonra kayıtlar başlar bizde seni kayıt ederiz olur mu? Hadi şimdi çak bakalım beşlik hemen yemeğe oturalım.'' dedi ve  Yemeğe oturduk.

 Babam ''Evet evlat sana bu gün bu haberle beraber bide hediye aldım.'' Ben çok merak etmiştim ne aldığını, hemen babamın yanına koştum. ''Ne aldın baba göstersene.'' Dedim ama babam yemeğin bitmesinde kararlı olduğu için işi aleyhime çevirdi. 

''Önce yemek, sonra hediye'' Dedi. Bende ''Madem şimdi vermeyeceksin neden söyleyip merakta bırakıyorsun ki beni.'' Diyerek büzdü m dudaklarımı. 

''Yoksa o yemeği yine bitirmeden kalkacaksın bende böyle bir yol buldum.'' Dedi babam. Bende gülümseyerek ''O zaman her akşam bana bir hediye ile gelmen gerek baba, yoksa bitirmem valla.'' Babam baktı bana, elimde olsa dünyayı alırım dermişcesine hafif bir tebessüm etti. 

''Bak bak, görüyorsun değil mi anne. Benim taktiği bana karşı uyguluyor. Neyse bu günü atlatalım da bakarız diğer günlere hadi bakalım ye sen yemeğini.''

Ben hemen hızlıca yemeği yemeye başladım. Babam ve babaannem ağızları açık bana bakmaya başladı.

Babaannem. ''Yavaş ye oğlum boğulacaksın, bak boğulur isen yine hediyeyi göremeden gideceksin.'' Diyerek gülümsedi. ''Tamam ya bir şey olmaz bana.'' Dedim. Ve hemen yemeğimi bitirip babamın yanına koştum.

''Hadi şimdi hediyemi alayım baba.'' 

Babam ''Bence sen bunu gerçekten hak ettin.'' Diyerek gülümsedi bana. 

''Hadi o zaman hediye ye gidiyoruz.'' diyerek elimden tuttu babam. 

Ben ''Baba ne aldın, söylesene ya.'' Dedim. ''Babam sabır et oğlum iki saniye sonra göreceksin zaten.'' Diyerek heyecanıma heyecan kattı ''Tamam baba'' diyerek sustum dışarı çıktık ve kapının önünde duran şey benim yaklaşık bir yıldan beri babamdan istediğim şeydi.

''Baba şimdi bu benim mi?''

''Evet oğlum senin tabi, beğenmedi isen götürebilirim.''

''Ya beğenmedi isen ne demek baba kaç yıldır bu bisikleti istiyorum ben senden.'' Diyerek atladım babamın kucağına. Çok sevinmiştim ve çok mutlu olmuştum hayatımda ilk defa bir doğum günüm güzel geçmişti. Hayatım dediğim kendimi beş yaşımda falan bildiğime göre iki  yıldan beri ilk defa çok mutlu olmuştum. Babama sarılmayı bıraktığımda 

''Hadi bakalım şoför bey nasıl olduğunuza bakalım.'' Diyerek bisiklete bindirdi beni babam ve arkadan tutmaya başladı. Bisikletimin arka tekerinin sağ ve solunda birer küçük tekerler vardı. 

Babam ''Bisikleti tam öğrendiğinde onlara ihtiyacın olmayacak, hayatı öğrendiğinde bana ihtiyacının olmayacağı gibi Hadi pedal lama zamanı küçük adam.'' Diyerek gülümsedi bana ben ilk saniyeden itibaren çok güzel sürüyordum bisikleti, babam birkaç dakika sonra beni tutmayı bırakıp,

''Oğlum sen sürmeyi nereden öğrendin böyle'' diyerek şaşkın gözlerle beni izlemeye devam etti. 

Bende ''Baba ben doğuştan bisikletçiyi m ne diyorsun sen içimde varmış bisiklet sürmek'' diyerek gülümsedim. 

Halbuki bazen arkadaşlarımın bisikletine biniyordum oradan öğrenmiştim sürmeyi. Ben kendi başıma sürüyordum bisikleti babam da öylece bana bakıyordu. Hayran gözlerle, bir ara gökyüzüne doğru bakıp gözlerinden birkaç damla gözyaşının aktığını fark ettim.