Ghana is beautifuly hard.

Chapter 11 - 'You just yell at me?'

----- Danée's P.O.V. -----

Ik keek verbaasd op, ik schrok snel want ik had niet verwacht dat iemand nu nog bij mij langs zou komen. Uit mijn gedachte keek ik op naar de bruin krullige Harry. Ik glimlachte en knikte instemmend en schoof een stukje op. Ik klopte op de boomstam als teken dat hij naast mij mocht gaan zitten. Hij leek geen moment te aarzelen. Hij had nog een korte broek met het vieze shirt aan die hij ook naar het ziekenhuis aan had. Ik voelde een briesje toen hij naast mij ging zitten. Ik bleef voor me uit kijken naar het stromende water. Rustig, gekalmeerd, net alsof er overal vrede was. Na een tijdje keek ik opzij naar Harry. Ik glimlachte en hij sloeg de wollen deken om me heen. Alweer een klein glimlachje en ik knikte als bedankje. "Barbara told me you were here." Waren de eerste woorden die werden gesproken toen we hier zaten. "It's okay." Antwoorde ik, niet dat ik het gevoel had dat het erg was of dat hij zich moest verontschuldigen aan mij. "It's going to be okay with Sam." Ik keek naar mijn handen en een traan viel op mijn vieze bruine handen waardoor er een schoon plekje kwam. "I don't want to talk about it." Zuchtte ik. Overmorgen zouden hun weggaan en reclame en hulp maken voor de kinderen van het Child Care Centre. Volgende week zou ik terug vliegen en zou ik hen steunen in de campagne, niemand wist het. Het zou ook betekenen dat ik de kleintjes een hele week niet zou zijn en alleen dat al was hartverscheurend. "I'm sorry." "No no, it's okay. Just like I said." Gaf ik eerlijk toe. "It's not okay Danée. You can't handle this off alone, let me just help you." Ik keek hem aan. "You can't help me." Snauwde ik hem af. "With our money--" "Shut up with your money. That's the only thing you keep saying. Those children need love." Snauwde ik hem weer af. "What? I'm being there every time there's something wrong and you just yell at me?" Vroeg hij boos en keek hem aan. "I don't have anyone else." "Then I feel used. You don't care about me, you want my money for those children, you are being pathetic. You have decided yourself that you wanted to move to Ghana, you knew the consequences and the situation here." Snauwde hij gemeen naar mij. "Well at least there is someone who takes care of those children. You're living the famous life. You can do whatever you want!" Brulde ik. "Just like I'm doing nothing. I still came here for those children! To bring my money to help them--" ik keek hem boos aan. Tranen gleden als een waterval over mijn wangen en ook over zijn wangen. Hij opende zijn armen en ik liet me in zijn gespierde warme armen vallen. "I'm sorry Danée...."