Ghana is beautifuly hard.

Chapter 15 - 'They seem to have something.'

Hallo ! Ten eerste bedankt iedereen voor het lezen van mijn boek. Hij staat zelfs op de 'popular page'. Nu we over de 1050 reads zijn ben ik jullie wel een bedankje schuldig! Dit hoofdstuk wordt een lang hoofdstuk zodat jullie lang kunnen lezen! Alvast een fijn weekend ! :) x

----- Danée P.O.V. -----

De stinkende geur vulde de lucht. Iedereen stond om me heen gekluisterd. Een traan gleed over mijn wang, hij liet een nat spoor achter. Ik veegde snel de traan weg en vermande me, voor de kleintjes. Barbara stond met Sam in haar armen. Sam mocht eventjes voor een dag uit het ziekenhuis, aangezien het stukje bij beetje beter met hem ging. Door de wind wapperde mijn haren naar achteren. Ik ging door mijn knieeen en keek naar Julie. "Do you really have to leave us?" vroeg het zachte warme stemmetje aan mij en ik keek in haar bruine amandelvormige ogen. "Yes, but I'm going back within 7 days.' Ze keek me aan en een traan rolde over haar wang. Ik sloeg mijn bruin getinte armen om haar heen en hield haar dich tegen me aan. Ik voelde haar constante adem zachtjes in mijn nek en haar hart bonste tegen mijn buik. Ik sloot mijn ogen en besefte wat ik ging doen en wat ik allemaal achter liet. "Danée, we're flying in a few minutes, get ready!" schreeuwde de oude grijze piloot in een blauw pak naar me. Het liefst had ik hem nu uitgescholden want ik wou hier wel dagen zijn met Julie. Na een tijdje hoorde ik de motor sneller draaien en besefte ik dat ik moest gaan. Ik gaf iedereen een kus en voelde elke keer steken in mijn hart. Ik keek naar Sam. Ik hoop dat hij zou overleven en dat ik hem weer kon zien. Ik draaide me om en de warme lucht blaaste voor de laatste keer in mijn gezicht en door mijn haar. Ik liep de trap op en kon alle moet verzamelen om me om te draaien en nog een keer naar de kleintjes en Barbara te kijken. 

Het vliegtuig ging landen. Ik had de hele reis naar de buiten gekeken, naar de zon die minder fel werd, de wolken die weer te voorschijn kwamen. Ik dacht aan Julie, Sam en Barbara. Hoe erg ik ze ook ging missen hoe blij ik was om de jongens weer eventjes te zien. Ik had alle warme kleren die ik ooit had meegenomen van Nederland naar Ghana, nu terug meegekomen naar London. Ik stapte uit en werd meteen door verschillende vrouwen in mantelpakjes en mannen in strakke pakken begeleid. Er werden veel vragen gesteld en mijn koffers werden meegenomen. "Wow, hold on." maar niemand leek erop te reageren. Toen ik eindelijk binnenkwam in de luchthaven zag ik ook nog eens fotografen. Ik pakte mijn zonnebril uit mijn tas en zette deze op. Tussen alle vrouwen en mannen werd ik begeleid. De lucht rook hier zo vervuild en anders. Waar ging dit allemaal over? Was er ergens een bekend iemand. Ik werd door een grote ijzeren deur naar binnengebracht en de fotografen waren weg. Ik zuchtte opgelucht en stopte mijn vierkant zwarte zonnebril terug in mijn tas en mijn ogen werden groter toen ik aan het einde van de gang de jongens zag staan. Ik zette het op een rennen en viel zo in de sterke warme armen van Harry en ik wou hem niet los laten. Fijn om weer mensen te zien waarmee je een band hebt opgebouwd. Een traan gleed naar beneden en ik liet Harry los en knuffelde Niall en mijn hart bonste weer wat minder hard. Ik hield elke jongen wel 5 minuten vast voor ik dat ik ze kon los laten. "How went your flight?" Ik knikte. "It went quite well. Just missing every little one." zeg ik zachtjes. "C'mon, we're going home." 

----- Harry's P.O.V. ----

Ik waarschuwde haar dat ze haar zonnebril wel weer mocht opzetten. Op het moment dat we weg wouden gaan kwamen Lou en Lux eraan. Lux en Danée keken elkaar een paar seconden aan. 'You can hold her.' voegde Lou toe aan het eindeloze gestaar. Danée leek zich geen moment te bedenken en pakte de kleine peuter op. Ik kon op haar gezicht lezen dat ze in Lux iemand herkende en dat ze bang was voor de fotografen. "I'll walk next to you, everything's going to be perfectly fine." keek ik haar aan en een kleine glimlach op haar bruin getinte gezicht kwam te voorschijn. Mijn hart maakte een sprongetje. De grijze ijzeren deur ging weer op en de lichten leken ons aan te vallen.

"Do you want to play a game with me?' vroeg het kleine hoge stemmetje aan Danée. Danée glimlachte en Lux greep haar hand vast en trok haar mee naar de keukentafel. "They seem to have a something." zei Lou terwijl ze me aan keek. Lou, onze blonde styliste/kapster/make-up artist, glimlachte. "She can relate really well to children." gaf ik na een tijdje als antwoord. Nog geen half uurtje later kwam Danée eraan met Lux dood op in haar armen te slapen. "She fell asleep, I don't think I'm interesting enough." grapte Danée en grinnikte. Lou nam Lux over. Ik tikte op onze zwarte bedekte zachte bank als teken dat ze naast me mocht komen zitten. Ze liep op me af en ging naast me zitten. Zachtjes voelde ik een hoofd op mijn schouder. Ik gaf haar een kus op haar blonde kruin. "I'm tired." zei ze zachtjes. "I understand, you've traveled a long way." Ze ging weer recht op zitten. "Do you always have to handle with such a big bunch of paparazzi?" Ik knikte. "Do you mind?"vroeg ik gauw omdat ze een kleine glimlach op haar gezicht toverde en ik keek in haar schitterende blauwe ogen. "No, yes, I don't know. I think it's hard." Ik knikte. "Well, you need to get some rest tomorrow will be a big day." Ze knikte.

Ze ging in bed liggen en glimlachte naar haar. Ze glimlachte terug en zo bleef ik eventjes in de deur van de kamer staan. Het was onze logeerkamer maar dan met een tweepersoonsbed, een bureau en kast allemaal in zacht beukenhout met mint groene bekleding waardoor het een beetje een huiselijk sfeertje kreeg. Ze klopte op mijn bed en ik liep voorzichtig naar haar toe. Ik ging op haar bed zitten. "I just can't describe how much I apreciate it what you guys do for the charity. Really. Everything that you've guys been up to, fly all the way to Ghana and this tour thing thing through the country for raising money. Thank you so much." Het leek alsof het allemaal recht uit haar hart kwam, er was geen stilte te bekennen in alles wat ze zei en ze bleef naar me kijken en ik kon uit haar ogen lezen dat het de waarheid was. "We love to do this. Now, you need some rest." glimlachte ik en boog me naar voren en gaf haar een klein kusje op haar zachte wang. Zonder nog maar een keer in haar ogen te kijken liep ik terug naar de deur en knipte ik opnieuw het licht uit. 'Goodnight Danée." "Goodnight Harry."