Sevgili Öğretmenim

Yoruldum

1 hafta sonra

Artik Ceyda'yla cok samimiyiz. Okuldan once birlikte kahvalti yapıyoruz, okuldan çıkınca birlikte alışverişe gidiyoruz ve gercekten cok iyi anlasiyoruz. Eğleniyoruz ama hala ara sıra gozlerim dalıyor ne dedigini duymuyorum bile. Artik neye uzuldugumu sormuyor. Hatta ondan beklemeyecegim bir olgunlukla konuyu degistiriyor ve beni neselendirmeye çalışıyor.
Sabah okula girerken Ceyda kosarak yanima geldi,
"Zeynep muhtesem bir haberim var!!" Dedi aşırı coşkulu bir sesle.

Yapmacık bir abartiyla,
"Neymis o" dedim.

"Ayy ruhsuz sey, seni mutlu edecek neselendirecek seyi buldum! Tiyatro gosterisi olacakmis ve elemeler yapilacakmis. Sen de elemelere katilacaksin!!"

"Ceyda hic sevmem ben oyle seyleri.."

"Daha onceden tiyatroyu sevdigini söylemiştin tatlim."

"Degistim ben sevmiyorum artik."

"Canim farkindaysan sormadim ister misin diye. Ismini yazdirdim ben bugun 2'de elemelere gidiyorsun."

Bir baskasi boyle söylese dinlemezdim ama Ceyda'nin onerisini dinleyecegim sanirim. Durmadan uzgun olmanin bir anlami yok bir şekilde atlatmam gerek.

Sınıfa doğru yururken Mert'i gördüm. Hocalardan biriyle konusuyordu ve uzun zamandir ilk kez gülüşünü gördüm.

"Zeyneep nereye bakıyorsun???" Ceyda'nin sesiyle gozlerimi ayirabildim ondan.

"Hic-hicbir yere bir sey dusunuyordum dalmisim."

Ders çıkışı elemelere gittim ve benden yapmami istedikleri rolleri yaptim.

Yaklasik bir saat sonra rollerin belirlendigi listeye baktim ve benim de ismim vardi. Hem de bas karakterlerden birinde. Ceyda yine boynuma atlayıp asiri bir sekilde mutlu olduğunu belli etti.

İngiltere'nin Victoria devrinde gecen bir ask hikayesiyle ilgili oyun. Ben ise esas erkegin asik oldugu kadin rolunu kapmistim.

2 hafta sonra

1 haftadır her gun prova yapiyoruz ve cok guzel gidiyor. Hafta sonu oyun sergilenecek ve gercekten heyecanliyim. Tum dikkatimi oyuna odakliyorum cunku biraz daha iyi hissetmemi sagliyor.
Rol arkadasim olan Demir cok sevimli biri. Benimle ilgilendigini hissediyorum. Bana bir sey soylememis olsa da oyun cikislarinda yurda birakmasi, okulda gordugu zaman yanima gelmesi boyle dusunmeme sebep oldu. Gerçekten de hoş bir çocuk ama ben hala yeni bir ilişkiye başlayacak gucu kendimde bulamıyorum. Mert'le karsilasmak hala cok canimi yakarken birisine ilgi duymak bile cok korkutucu geliyor.

Cuma günü

Bugun son normal provamizi yaptik ve yarin kiyafetlerle prova yapmak uzere ayrildik. Ceyda'yla yemek yemek uzere bulusacagimiz restorana gittim. Onu öptüm ve karsisina oturdum. Menuye baktim ve tam ne isteyecegime karar vermisken kafami kaldirdim ve az ilerideki masayi gordum.

Mert bana karsi olan sandalyede oturuyordu, karsisinda ise arkadan cok guzel oldugu belli olan bir kadin. Kadin neler dedi bilmiyorum ama Mert onun dediklerine cok icten guluyordu. Icimden bir seylerin koptugunu hissettim.

Eskiden bana bu kadar icten gulerdi.

Hayir gozlerimi ayirmak istemiyorum. Okulda degiliz nasilsa. Benim onu gordugumu görsün istiyorum. Ne tepki verecegini merak ediyorum. Görüyor da zaten. Birden gulusu yuzunde donuyor ve yavas yavas kayboluyor. Gozlerim yaniyor. Goz yaslarim gözlerimi yakiyor. Gozlerimi kirptigim gibi birkac damla goz yasi suzuluyor yanaklarima. Ceyda bir suredir bana sesleniyor ama duymuyorum. Duyuyorum ama cevap veremiyorum. Ceyda da benim baktigim yone bakiyor ve sanirim Mert'le goz goze geliyor. Cantami alip kosarak lavoboya gidiyorum. Ceyda da pesimden geliyor.

"Zeynep ne oldu lutfen anlat bana" diyor ben yere çökmüş aglarken.

"Ceyda yapamıyorum. Dayanamiyorum." Birkac sefer bunlari tekrarlayorum. Diyecek bir sey gelmiyor aklima, saklamak gibi bir cabam da yok artik.

"Zeynep ne gordun orda anlat bana"

"Evet tahmin ettiğin gibi her sey. Aşığım işte ona. Aptalim ben. Ogretmenime aşığım." Ceyda'ya bunlari söyleyecegimi hic dusunmemistim. O da agzi acik sekilde bana bakiyordu.

"Gel benimle arka taraftan çıkalım baska bir yere gidelim" dedi bana sarilarak.

Yakinlardaki bir kafeye gittik ve karsilikli oturduk. Yaşanan her seyi anlattim Ceyda'ya. Ben anlatirken gözlerini kocaman acmis dinliyordu. Ayrilmamizi anlatirken onun da gözleri doldu.

"Zeynep karsisindaki kadinin onun bir seyi olduğundan emin degiliz ki belki de bir akrabasi arkadasi falandir"

"Hayir sevgilisi olsa bile ben bir sey diyemem benim canimi yakan da bu. Su an evlense veya eski karisiyla birlesse bile benim soz hakkim yok. Tukendim Ceyda ben. Kimseye artik o gozle bakamıyorum. 4 ay oldu ayrilali ve ben hala yas tutuyorum."

Ilk kez Ceyda gibi birinin bile sözleri tukenmisti. Sadece elimi tuttu. Yapabileceği bir sey yoktu zaten. Benim de yoktu.

Odamda tek basima uzanirken telefonum caldi. O ariyordu. Acmadim. Yine ayni donguye girmek istemiyordum. Birkac kez daha aradi. Acmamaya devam ettim.

Bu gece fark ettim ki ona olan aşkım beni her seyden cok yoruyordu. Yapamazdim bunu kendime. Gorunuse bakilirsa o devam ediyordu hayatına. Ben de edebilirdim.