Suho ည ၁၁ နာရီထိုးၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ေဆးခန္းပိတ္လိုက္သည္
တစ္ေန႔လံုးပင္ပန္းလြန္းေသာေၾကာင့္အနား
ယူရန္ ဆက္တီ ခံုတြင္ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္
Suho, huu...ဒီေန႔အေတာ္ၿပိဳင္းတာပဲ
မလြယ္ဘူး
Suho မ်က္လံုးမ်ားကိုမွိတ္လ်က္ေခါင္းကို
ဆက္တီ ေပၚသို႔လွန္၍ မွီခ်လိုက္သည္ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးေဒါက္ဖိနပ္မေလးနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့
အေၾကာင္းရာမ်ားသူ႔အေတြးထဲသို႔႐ုတ္တရက္ေရာက္လာခဲ့တယ္ သူတစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး
Suho, အေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္မ
ေလးပဲ နာမည္ေလးေတာင္မေမးလိုက္ရဘူး
သူေျပာၿပီးေဘးနားက TV ရီမု ကိုယူ၍ေကာက္
ဖြင့္လိုက္သည္ ဒါမယ့္သူၾကည့္ခ်င္စိတ္မ႐ွိ
သူ TV...ျပန္ပိတ္ၿပီး ဖုန္းေကာက္ကိုင္ကာ
hun ကိုသူလွမ္းေခၚလိုက္တယ္
hun ph သံၾကား၍ေသာက္လက္ဆ ဆိုဂ်ဳ
ကိုစားေပၚတင္ၿပီး ph ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္
hun, aww..suho hyungပဲ
ဟဲလို..suho hyung
suho, ဟဲလို hun ညီလား
hun, nae suho hyung ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းညႀကီးမင္းႀကီးဖုန္းဆက္လို႔ပါလား
Suho, ဟုတ္တယ္အလုပ္အားတုန္းေလး
ညီဆီဆက္လိုက္တာ ညီအလုပ္ေတြအဆင္ေျပရဲ႕လား
hun, ေျပပါတယ္ဒီလိုပါပဲအရာအားလံုးကိုယ္ကခ်ည္းပဲဦးေဆာင္ေနရေတာ့ပင္ပန္းတာေပါ့
အေဖဆံုးၿပီးကတည္းက အရာရာကိုယ္ပဲဆိုေတာ့လည္းမလြယ္ပါဘူး suho hyungရာ
Suho, နားနားေနေနလုပ္ပါကြာ
က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဦးအံုး ညီ...ဒါနဲ႔..
မင္းအသံကဘာျဖစ္ေနတာလည္းအားမ႐ွိ
သလိုပဲ..ေနမေကာင္းဘူးလား
hun, ေကာင္းပါတယ္ hyungရယ္
ဒါေပမယ့္...ထံုးစံအတိုင္းေပါ့
Suho, ဘာလည္းလြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ကေကာင္မ
ေလးကိုလြမ္းေနျပန္ၿပီလား ညီရာ ၆ ႏွစ္
ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီပဲ မေမ့ႏိုင္ေသးဘူးလား
hun, ေမ့လို႔မရလို႔ခုလိုျဖစ္ေနတာေပါ့
hyungရယ္သူကညီဘဝရဲ႕ပထမနဲ႔
ေနာက္ဆံုးပဲေလ သူ႔ကိုညီဘယ္ေလာက္ခ်စ္လည္း
hyungအသိဆံုးပါညီနဲ႔သူနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြ
အစဆံုးhyungကိုေျပာျပထားလို႔hyung
ကိုယ္ခ်င္းမစာမိဘူးလားဗ်ာ ....ကြၽန္ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ကိုစဥ္းစားလိုက္ရင္ေသေတာ့မဲ့သူ
တစ္ေယာက္လိုျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္
