သူေဌးရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲနီးလာလို႔ဝန္ထမ္းေတြအလုပ္႐ႈပ္
ေနၾကတယ္
hun::luhan မင္းမနက္ျဖန္ငါနဲ႔ခနလိုက္ခဲ့ေလဆိပ္ကို...
လူတစ္ေယာက္သြားႀကိဳစရာ႐ွိတယ္
Lu::ဘယ္သူလည္း...နင္သြားႀကိဳမယ့္သူက
လီဘိုနာလား...
hun::ဟုတ္တယ္..ဘိုနာကိုသြားႀကိဳမလို႔
မနက္၉ နာရီေရာက္မွာ ငါ့ကားနဲ႔သြားႀကိဳမွာ
မင္းလိုက္ခဲ့
Lu::nae..သြားတာေပါ့(luမ်က္နာေလးမေကာင္းပဲ လွည့္ထြက္သြားတယ္)
Lu pov:::နင္ငါ့ရင္ထဲကိုခုထိမျမင္ႏိုင္ေသးဘူးလား hun..လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္က
hunကိုငါဘယ္လိုလုပ္မွျပန္ရႏိုင္မလည္း.
ေလဆိပ္သြားတဲ့လမ္းတေလ်ာက္ကားေပၚမွာ
ႏွစ္ေယာက္သားတိတ္ဆိတ္လာၾကတယ္
ေနာက္ဆံုးမွာတိတ္ဆိတ္မႈကိုၿဖိဳခြင္းလိုက္တာက
hun
hun::မနက္ျဖန္ငါ့ေမြးေန႔မွာ...ငါ့အတြက္
လက္ေဆာင္တစ္ခုျပင္ဆင္ထားပါ
Lu::nae..ျပင္ဆင္ေပးပါ့မယ္
hunကားေမာင္းရင္းluကိုလွည့္ုၾကည့္လိုက္တယ္
Luမ်က္နာေပၚကေၾကကြဲရိပ္ေတြကိုသူအထင္း
သားေတြ႔ေနရတယ္
ေလဆိပ္ေရာက္ေသာ္
hunလီဘိုနာကိုျမင္ေတာ့luရဲ႕လက္ေတြကို
ဖမ္းဆုပ္လိုက္တယ္..lu႐ုန္းေပမယ့္ အတင္းဖမ္းဆုပ္ထားတဲ့hunရဲ႕လက္ေၾကာင့္သူမ႐ုန္းႏိုင္ခဲ့
လီဘိုနာေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့
hun::ဘယ္လိုလည္း..ဘိုနာ..ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုခုလိုပံုစံနဲ႔ျပန္ျမင္ရတာ
Luနဲ႔အတူတြဲထားတဲ့လက္တစ္စံုကိုလီဘိုနာရဲ႕အေ႐ွ႕ကိုေျမာက္ျပလိုက္တယ္
လီဘိုနာမွာႏုတ္ခမ္းကိုျပတ္ထြက္လုမတက္ကိုက္
ခါအံႀကိတ္ကာၾကည့္ေနသည္
hun::မပူပါနဲ႔..ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေျခအေနက
လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ကလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး
hunေျပာအၿပီး lu ရဲ႕လက္ကိုလြတ္ခ်လိုက္တယ္
(ျဗဲ...luေလးသနားပါတယ္)
ၿပီးမွာေတာ့
hun::လာ..ဘိုနာ..သြားၾကရေအာင္
မင္းကေတာ့..taxi..ငွါးၿပီးျပန္လိုက္ေတာ့
Luhan
