ChanBaek: One Drop Per Second (TF#2 Mpreg) Completed

xi

Chapter 11: Mrs. Park

Ngumiti ng mapait si Chanyeol. "Sino ako? Hindi mo na ako kailangan maalala, Baekhyun. I'm nothing but a pest who caused you trouble." aniya at humakbang papalapit sa akin. His eyes was shuttered and impenetrable. Hinawakan nya ang kwintas, scratch that, collar ko kuno. "Gusto ko lang talaga ibalik 'to sayo and give you a new memory of how I pestered you. Hate me like your parents, that's all I ever want for you to do." he added.

"I don't get you, Chanyeol."

Hindi na nya ako sinagot. Gusto ko syang habulin nung umalis sya pero parang napako ang paa ko sa lupa. I watched his retreating back, forcing myself to remember that incident in my head, that visions in my sleep but despite of trying hard, it only causes me headache. Pagkatapos ng araw na yun, di na ako nilalapitan ni Chanyeol.

Nagkakasalubong kami sa hallway ng ilang beses but he won't even look at me kahit glance lang, diretso lang lagi ang tingin nya. I tried to approach him pero inuunahan nya agad ako about sa composition na, malapit na syang matapos. Night after night, hindi pa rin mawala sa isip ko si Chanyeol at dahil dun, napapadalas na ang paulit ulit na ang paglitaw ng visions na yun sa panaginip ko. Hindi ko nalang ito sinasabi kela Eomma dahil ayoko ng inumin ang gamot na binibigay nila.

"Anak, ang tahimik mo lately."

"Amang Hari, feeling ko po kasi pag salita ako nang salita, humahaba po lalo ang lawit ko. Baka itakwil nyo na ako sa family registration?" sagot ko bago ako kumaripas ng takbo para pumasok na.

Pagdating sa school, dumiretso ako sa swimming pool area dahil may swimming class kami tapos sunod sa klase namin ay sila Chanyeol. I bit my lips. Geste keng sumelep memeye? Daming BULGE everywhere.

Pagtapos ng klase namin, dumiretso na ako sa shower pero magbibihis na sana ako kaso nawawala naman ang uniporme ko. "Oh paano ka na nyan, Baekhyun? Uuwi ka nalang ngayon ng nakatrunks lang oh."  sabi ng kaklase kong mukhang ebak. Mga boset sila. Simula ng iannounce ni Chanyeol ang pseudo-relationship namin, ako na ang naging center of attraction for bullying sa klase namin. No, ng buong school namin. They don't see me as a President of Student Council no more.

"Pwede rin, maputi naman singit ko. Pag ako nainis, magkakabayag ka sa mukha mo tongue-in ah, nilalamig na utong ko." sabi ko. Yang nostrils nya, palalakihin ko yan. Tinawanan lang nila ako at nilayasan na. Sinuot ko ulit ang swim suit ko este -- trunks pala at hinanap ang uniporme ko. PITINGINI.

"Baekhyun?" Kahit hindi na nga ako lumingon, alam ko si Park Chanyeol yun. Nanlaki bigla ang mata ko nang humarap ako sa kanya. Shirtless sya. Nakatingin ako sa mukha nya ah pero may napapansin akong 'nakaumbok' down there. "Anong hinahanap mo?"

"Mahiwagang umbok," He cleared his throat at naibalik ako nun sa realidad. "Titi.. ti.. ti.. ti.. ti..tinago kasi ng mga kaklase ko ang uniporme ko eh, wala akong pamalit. Di naman ako pwede magcommute ng ganito ang suot ko." sabi ko at hinawi agad sa likod ko ang pirasong kinakain ng pwet ko. Tingini.

"Baka nasa storage room?"

Napahawak ako sa leeg ko. Wala ang kwintas? Kinapa kapa ko pa just to make sure pero wala talaga. "Nawawala ang kwintas ko. Suot ko lang yun kanina. Nasaan na yun?" Nagaalalang sabi ko. Hindi ko alam kung bakit mas kinakabahan pa akong mawala yun kesa umuwi ng nakatrunks lang habang kinakain ng pwet ko ang kabilang side. Kaderder.