xxx

5.7K 259 254
                                    

Read carefully nalang po kasi patalon talon to ng time frame. I won't no longer include scenes that is already in Twisted Fate thou italic naman dahil flashback ang lagay nya.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Chapter 30: Rejection

Baekhyun

Halos maubos ko na yung wine sa kakaantay kay Chanyeol. Napatingin ako sa relo ko, alas quatro na ng madaling araw pero nagaantay pa rin ako sa kanya. Agad na napatungo ako sa table at dun umiyak. Hindi nya ba nabasa ang text ko?! Before, laging may sorpresa sa akin si Chanyeol and.. we'll spend the night making love but now, here I am, waiting for him 'till morning. Naalala nya man lang ba?

"Eomma?" Napaangat ako ng tingin and I saw Jesper, rubbing his eye while holding his favorite pillow. "Antay nyo po si appa, eomma?" Tumango ako at kinalong ko sya. Hinawi ko ang bangs nya at niyakap sya ng mahigpit. Jesper is now the only one giving me strength. I have to be strong for our son.

"Ang aga mo naman magising?"

"Nanaginip ako eh. Iiwan daw po tayo ni Appa. Aalis daw po sya. Punta sya layo." Humigpit lalo ang yakap ko sa kanya dahil dun. I won't let that happen. "Tulog na po kayo, Eomma. Bad po nagpupuyat di ba? Sabi po ni Appa, it's bad for your health."

Hinawi ko ang bangs nya. "Anak, wag mo tularan si Appa ah? Kapag nag-asawa ka, pakikinggan mo ang asawa mo. Kahit na gaano pa kahirap paniwalaan ang sinabi nya, sya lang paniniwalaan mo. Kahit na magmukha kang tanga. Don't put on top of love your pride. Do it because you love your wife." I told him eventhough he's still too young for this and he won't understand.

Naguguluhang napatingin sya sa akin tsaka pinulupot ang kamay nya sa leeg ko. "Hindi ko po gets pero alam ko po, malungkot si Eomma." Kinurot ko ang pisngi nya at ang mahinang tawa nya ang nagpagaan ng loob ko. "Wag na kayo malungkot. Nandito pa po si Jesper, papaniwalaan ko po kayo." I cried when he said that and his small hands wiped my tears then, he cried with me too.

"Bakit ka umiiyak?" I asked him.

"Umiiyak po kayo eh." he said, crying.

"Ang panget mo." sabi ko.

"Mas panget po kayo, eomma."

Natatawang naiiyak na pinunasan ko ang luha nya at binuhat sya pabalik sa kwarto nya. I tucked him to sleep, singing him his favorite lullaby. I stared at him when he's already sleeping and I can't stop my tears from falling. I bit my lips, stopping myself from this loud cries that could wake him up again. What am I going to do? Now that my family is slowly falling down and breaking.

Paggising ko, umaasa akong makikita ko si Chanyeol pero wala pa din sya. Tinawagan ko sya pero nakapatay ata ang phone nya? Isang linggo na naman syang wala ngayon. Ibinilin ko nalang si Jesper kay Nanny Titey, pupuntahan ko si Namhyun. I'll talk to him again. I just don't want to sit and watch this family burn in vain because of him. Dfucq.

Nang makarating ako sa hospital, huminga muna ako ng malalim habang hawak ko pa ang doorknob. Namhyun lifted his head as he rested his back on the shivel chair. "Oh Baekhyun? Did you miss me? Or are you here to beg again?" he asked, banging his pen in the air. I clenched my fist seeing his annoying face that I just want to punch so damn hard until his nose breaks. Tangina!

"I think this will be the last time, I'll ask you. Sabihin mo kay Chanyeol ang totoo dahil kung hindi, sasabihin ko agad kay Mr. Park ang kagaguhan nyo ng Eomma mo. I was beaten to death and... lost my memory because of the two of you. Fck! Sobra na! I suffered enough! Pati ba ang pamilya ko, sisirain nyo pa?!" I shouted.

ChanBaek: One Drop Per Second (TF#2 Mpreg) Completed Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon