ÖLÜM VE YAŞAM

8.bölüm

Oğuz Yaman

......

Kördür insan istediğini görür istediğine susar istediğine de dilsiz olurdu bu kimine göre böyleydi ama bazıları susmazdı...

Eğitim alanında askerleri izliyordum kimisi acemiydi kimisi profesyoneldi ilk zamanlarım geldi aklıma daha 20 yaşındaydım korkmuştum ağlamıştım çok zorlansam da başarmıştım...

Aklımı bir çok şey karıştırıyordu ben nasıl bir ailenin kanını taşıyordum ki...

-komutanım...

Diyen askere döndüm hazır olda bekliyordu...

-Albay sizi bekliyor...

Ona bakıp başımı salladım gittiğinde arkamı dönüp ilerledim binanın içine girdim Albayın kapısını çaldım...

-gel...

Kapıyı açıp hazır ola geçtim...

-otur şöyle Rüya...

Merakla kaşlarımı çattım...

-bir şey mi oldu Albayım...

Elimi indirip gösterdiği yere oturdum Albay gözlerini kaçırdı nefesini verdi bakışları tekrar beni buldu...

-Rüya bunu söylemek gerçekten zor biliyorum ama....

-ama ne komutanım ne oluyor....

-lafı uzatmayı sevmem ama bunu söylemek bana çok zor geliyor şunu bil ki elimden ne geliyorsa yaptım...

Gözlerimin içine bakarak söylüyordu çaresizdi olduğum yerde dikleşip merakla baktım...

-heyetin kararına göre bir süre görevinden el çektirildin Rüya...

-ne....

-elimden geleni yaptım devam eden dava sonucu olarak buna karar verdiler yani dava sonuçlanana kadar görevden uzaklaştırılacaksın....

Başımı çevirip yutkundum boğazıma düğüm atmışlardı sanki biri boğazımı sıkıyordu yavaşça ayağa kalkıp Albaya doğru döndüm yavaşça...

-Rüya ba-...

Sözünü kesip elimi başıma koyup hazır ola geçtim son kez Tekmilimi verdim...

-Rüya Yazıcı İzmir Emret komutanım....

Sesler uğultu gibiydi odadan nasıl çıktım bilememiştim...

.....

Öylece oturduğum yere çökmüş bi noktaya dalıp gitmiştim her şeyim elimden alınmıştı sanki biri canımı almış gibiydi...

Telefonum çaldığında ekrana baktım bi numaraydı sessize aldım ve önüme döndüm ...

-ahh yaptığın ayıp değil mi şimdi senin...

Bakışlarım ona döndü...

-ne diyosun ya...

-telefonumu meşgule aldın...