O hayatın acı kurbanlarındandı. Ailesinin ölüsünü gören yalanlarla yaşayan bir kız. Masumdu o. Saftı. Taki günü gelene kadar. Ashley wıllıams. Bumuydu o? Hayatı ona karanlığa yavaş yavaş sürüklerken bir yabancıya aşık oldu.
Mıchael costa. Hayat he...
/ashley!! Diye bağırdım. Ve oraya girdim. İçerisi alevlerden bulanık görünüyordu. Ashleyi göremiyordum. Biraz daha ilerlediğimde arkada bir camın kırıldığını gördüm. Birkaç kere öksürdükten sonra camın yanına gittim. Camdan atlayıp derin derin nefesler aldım.
Ashley yoktu. Ya kurtarılmış yada kaçmıştı. -yada kaçırılmış- öyle birşey olmaz içses. -sen bilirsin dostum- şadap içses.
Derin birkaç nefes daha aldıktan sonra ayağa kalktım. Ashley iyiydi. Yani sanırım. Ve buda yeterliydi.
Ashleyden;
Uyandığımda. Dur biraz ben neden uyandımki?! Benim şuan ölmem ve bu hayattan sonsuza dek ayrılmam gerekirdi. Ne yani illa kalbime kazık mı saplayayım?!
Hızlıca yataktan doğruldum. Doğru duydunuz yatak(!) etrafıma bakındım. Burası blacklerin evindeki odam. Ne yani birde onlarmı kurtardı beni. Saolun ya(!)
Yataktan kalktım ve aynaya baktım. Kıyafetim kir içinde olsada yüzüm gözüm temizlenmiş. Oradaki dolabıma gidip kıyafetlere baktım. Ah hadi ama en azından renkli birşeyler olsaydı. O zaman bu hayata yeniden meydan okurdum.
En renklileri seçip tabi ne kadar renkli olabilirse(!) kombinimi yaptım. Ce giyindim. Saç ve makyajda yapınca hazırdım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu evden biran önce gitmeliydim. Telefonumu alıp yavaşça kapıyı açtım. Siyah koridorda ilerleyip merdivenlerden yavaşça indim. Salonda kimse yoktu mu dedim ben. Adım sesleri yaklaşıyordu. Yapacak birşey yoktu. Derin bir nefes alıp yüzümü ifadesiz bir biçime soktum. Ve arkamı döndüm.
Evet tam karşımda bana bakıyorlardı. Onlar kızgın bense ifadesizdim.
~ne yaptığını sanıyorsun sen!! Diye bağırdı annem.
-evime gidiyorum Diye cevap verdim. ~kendini öldüremessin
-ah hadi ama. Daha küçükken beni başka bir aileye bıraktınız. Onları öldürmeme göz yumdunuz. Bunca yıldan sonra geliyorsunuz. Ve benim sizi dinleyeceğimimi düşündünüz. Biliyormusunuz? Dedim ve tek kaşımı kaldırdım. -yanılıyorsunuz Dedim ve arkamı döndüm. Kapıyı çarpıp çıktım.
Kapının sesi birdaha geldi. Arkamı döndüğümde cadı bana bakıyordu. ~peki ya erıca -lanet deyip kızı kandırdınız. Lanet olmadığını anlayacak yaştayım. Ve sizin yüzünüzden kardeş katili oldum ben. Kutlarım.
~bu bir lanet -ne söylersen söyle. Bak gözlerime sence bu lanet saçmalığına inanacak kadar safmıyım ben. Erıcayı inandırmış olabilirsiniz. Ama ben ne bu kadar saf nede küçüğüm. Şimdi sevgili annecim(!) beni rahat bırak. Çünkü ikinizdende nefret ediyorum.
Dedim ve hızlıca oradan ayrıldım. Sahilde bir banka oyurup telefonumu açtım. Ve edize mesaj attım.
-belki sevinmiş belki üzülmüşsündür. Belkide ikisi birden. Kurtuldum ben. Her ne kadar istemesemde. Bu dediğimle ya intikam ateşiyle tutuş yada rahatla. Seçim senin. Ashley...
