36.Bölüm "Şok"

1.5K 78 4
                                    


Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


                    Bende bir fotoğrafı bile yoktu. Aylardır yüzünü göremiyordum. Kafayı yiyecektim. Dayanamıyordum artık..


                       Odama indim. Biraz bateri çaldıktan sonra masama oturdum. Resim çizmeye başladım. Zeynep'i çiziyordum. Hiçbir çizimde özenmediğim kadar özeniyordum. O sırada Defne geldi.


"Abi yetmez mi artık? Kendini neden bu kadar üzüyorsun.." 

"Defne.. İşim var. Yalnız bırakır mısın beni, lütfen.."

"İlk defa bir kız için üzüldüğünü görüyorum, buna sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Ama madem seviyordun, o zaman neden gitmesine izin verdin?"

"Çünkü.. Çünkü beni sevmediğini, Barış'ı sevdiğini düşündüm. Bunu yediremedim. Ondan uzaklaşmaya çalıştım. Ama yapamadım. Ne kadar uzaklaşmaya çalışsam da her defasında ona daha da yakınlaştım.." ayağa kalktım. "Ben dışarıya çıkıyorum."

"Yaa abi.. Şey.. Benim canım çok fena donut çekti. Gelirken alır mısın?"

"Tamam."


**


Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


                   Evden çıktım ve ağır adımlarla yürüyerek sahile indim. Çimenlere uzandım ve gökyüzünü izlemeye başladım.


                    Her yerde onun o güzel gülüşünü görüyordum. Fark etmediğim o güzel gülüşünü.. Kendime kızıyordum. Hemde çok kızıyordum..


"Abi çiçek almak ister misin? Yenge varsa sürpriz yapıp verirsin?" dedi bir çocuk, kafamı kaldırıp baktım.

"Bir demet alsam.. Affeder mi beni?"

"Affetmez mi abicim yaaa.. Brad Pitt gibi adamsın. Ben yenge olsam çiçek almadan da affederim."

"Ver bakalım ordan bir demet beyaz gül."


**


Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


                    Çiçeği elime alıp ayağa kalktım. Kafamı öne eğdim. Yavaş adımlarla yürümeye devam ettim. 


                       Eve giderken Defne'nin donut istediğini hatırladım. Yan tarafta bir pastane buldum. İçeriye girdim.


                     Tatlı standına doğru ilerledim. Defne'nin sevdiklerinden buldum, o sırada yanıma garson geldi.


"Buyrun nasıl yardımcı olabilirim?" kafamı kaldırıp baktım ve şok oldum.

Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |Where stories live. Discover now