Barış geldi, kahvaltı yapıyorduk. Bir süre sonra Kerem, kucağında Koray'la birlikte yanımıza geldi."Ooo.. Demek bensiz kahvaltı ha? Bunu yazdım bir kenara Zeynep hanım." yanaklarımdan öptü.
Z: "Valla sevgilim açlıktan ölecektik. Öğlen oldu farkındaysan."
"Hadi ya oldu mu o kadar?"
B: "Noluyor ya? Ben görünmez falan mıyım?" dedi gülerek. "Tünaydın Kerem."
"Sana da Barış beyciğim, sana da." güldüm.
B: "Iıı.. Abimin mezarlığına gidelim mi bugün?" o an Zeynep öksürmeye başladı.
"Noldu hayatım? Gıcık mı tuttu?"
Z: "Evet.. Seni görünce gıcık tutuyor böyle. Ahahahah.. Şaka yaptım bitanem."
**
Evden çıkıp arabaya bindik. Koray'ı kreşe bıraktıktan sonra mezarlığa sürmeye başladım. Gözüm dikiz aynasındaydı.Evden çıktığımızdan beri peşimizde bir araba vardı. Belimdeki silahımı çıkardım.
"Dikkat edin." dedim.
"Ne? Kerem noldu?"
~Zeynep~
YOU ARE READING
Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |
FanfictionHER EYLÜL YENİ BİR BAŞLANGIÇ... Birine aşık olmak güzel.. Ya birinde "aşk" olmak? Sahi.. Aşk nedir sevgili? Aşk ölümdür. Aşk her saniye yavaş yavaş ölmektir. Gözünü bile kırpmadan gireceğin bir savaştır AŞK... kadın çok sevdalandı. a...