Salonda uzanıyordum. Zeynep uzun bir süre gelmeyince merak ettim. Ayağa kalktım. Terastaydı. Yanında da Cookie vardı. Onu biraz sevip Zeynep'e doğru ilerledim.
Arkasından gidip sımsıkı kollarımı sardım bedenine. Kafasını göğsüme yasladı. Dudaklarımı saçlarına yasladım.
"Seni çok seviyorum." dedim saçlarından öperek.
"Beni sevginden asla mahrum etme sevgilim.. Benim kimsem yok."
"Benimde kimsem yok. Artık biz varız Zeynep. Sadece biz varız güzelim. Başka kimse yok dünyada benim için. Bundan sonra senin ailende benim, evinde, dünyanda.. Bizim birbirimizden başka kimseye ihtiyacımız yok."
**
Akşam bir meyhaneye gittik. Balık yiyorduk. Kerem ve Can rakı ben de meyve suyu içiyordum.
C: "Eee neye içiyoruz abicim?"
K: "Tabii ki de benim baba olmama içiyoruz kardeşim." bardakları tokuşturduk.
C: "E bir de benim amca olmama içelim."
K: "İçelim kardeşim."
"Bir de benim anne olmama için bari." dedim gülerek.
YOU ARE READING
Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |
FanfictionHER EYLÜL YENİ BİR BAŞLANGIÇ... Birine aşık olmak güzel.. Ya birinde "aşk" olmak? Sahi.. Aşk nedir sevgili? Aşk ölümdür. Aşk her saniye yavaş yavaş ölmektir. Gözünü bile kırpmadan gireceğin bir savaştır AŞK... kadın çok sevdalandı. a...