42.Bölüm "Dünyanın En Mutlu Adamıyım"

1.4K 79 1
                                    


¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.


                       Gözlerimi zil sesiyle açtım. Ayağa kalktım. Üstüme tişörtümü bile geçirmeden uyku sersemi kapıyı açtım.


"Aa.. Sen nerden çıktın ya?" dedim gülerek.

"Annemin karnından.. Bi 9 ay yattım içerde." dedi, kahkaha attım.

"Ahahaahah.. Deli kız ya. Gel, girsene içeri?" salona geçtik. "Ee naber?"

"Çok iyiyim.. Ya ben sana şey diyecektim.. Birkaç gün sonra Barış'ın doğum günü ya.. Bir parti düzenleyelim mi?" kafamı öne eğdim. 

"2 ay sonra da senin doğum günün." dedim gülümseyerek.

"Aa nerden biliyorsun?"

"Ben bilirim."


**


¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.


                 Daha sonra beraber dışarıya çıktık. Hava kararmıştı. Sahilde yürüyorduk. Yan tarafta fıskiyeler vardı.


"Hadi." dedim gülerek.


¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.


                   Elinden tuttum ve beraber fıskiyelerin arasına girip dans etmeye başladık.  Zeynep'in kahkahası beni mutlu ediyordu. Sırılsıklam olmuştuk.


"Peki bunu yapmak zorunda mıydık?" dedi gülerek

"Suus." dedim ve güldüm.


**


¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.


                    Arabadan hırkamı aldım ve Zeynep'e giydirdim. Daha sonra beraber çimenlerin üzerine uzandık.


                   Kolumu yana doğru açtım. O da kafasını koluma yasladı. Beraber gökyüzünü izliyorduk.


"Sen beni çok mutlu ediyorsun ya." dedi.

"G-ge-gerçekten mi?"

"Gerçekten.."

"Şuan dünyadaki en mutlu adam benim biliyor musun.." 

"Neden?"

"Çünkü sen yanımdasın." ona baktım, gülümsedi. 


¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.


             Oturur pozisyona geçtik.. Gözlerinin içine bakıyordum. Küçük bir tebessümle kafasını 'ne oldu' iki yana salladı. 


               Ona dokunmaya kıyamıyordum ve korkuyordum.. Elimi kaldırdım. Yavaşça yüzüne doğru yaklaştırdım. Yüzüne düşen buklelerini kulağının arkasına iteledim.. Baş parmağımla yanağını okşadım.


"Zeynep."

"Kerem.." öyle güzel bakıyordu ki..

"Çok güzelsin." 


              Dayanamadım. Yavaşça yüzüne doğru eğildim ve dudaklarına yaklaştım. Aramızda 1 santimlik bir mesafe kalmıştı. Ama yapamadım.. Gülümsedim ve alnımı alnına yasladım.. 

Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |Donde viven las historias. Descúbrelo ahora