Kutsal Adama Dair

Tarifsizlik Bu Olsa Gerek

Bi adam tanıdım. Garibim oda sevmiş, belli ki çok hemde. Bilmezdim acı içinde içimdeki duyguları dirilteceğini. O anlattı ben dinledim. Usulca aktı gözyaşım. Farketmesin diye gülümsedim. Gözyaşım elmacık kemiklerimden süzüldü hızlıca. Belli ki canı çok yanıyordu. Kaybolmuştu renklerin içinde. Bi seviyorum diyişi vardı. Yüreği konuşuyordu adeta. O an bi omuz lazım ona dedim. O omuz benim omzum diye çok çırpındım. Ama olmadı. Benim yaram da kanıyordu onun da. Kabuk tutmayan bir yaraydı. Yara bandı tuttursan belliydi ki tutmayacağı. Genzim yandı. İçtiğim sigara boğazımdan inmedi ciğerlerime bu sefer. Ne demek terkedip gitmek kolay.? Yarım kalmıştı sol'unun namahrem köşesi, ondandı korkusu. Bir başka ten haz vermezdi, bilirdim utanışının sebebiyetini. İyi geceler derdim ama öyle lafta değil gerçekten iyi olmasını istediğimden. Onun canı yanardı, hissedebiliyordum.

Boşuna nefret etmişim, bütün cinsiyeti sen olanlardan. Oysa kalbin cinsiyeti olmazmış. Kalp bu herkeste taşıyamazmış.

Kalemim onu yazmak istedi. Ben ki bütün ruhlara düşman, herkesleşen simandan kaçan. Yaralı bir adama teselli veriyorum. Zor olanda bu ya. Hatta zorun en zoru. Tutunmak istedim ona. Tıpkı ölüme tutunur gibi ona tutunmak. Ama işin zor yanına bak sen. Bütün dalları kırılmıştı ve benimde parmaklarım ölüme feda etmişti kendini.

Nerde kaldı böylesine sevmek dedim kendi kendime. Ama en çok ona yanardı içimdeki ateş. Hiç tanımadığım, karşılıklı tek bir laf etmediğim adam, bugün benim göz çukurlarıma bir berfin ekti. Berfin diyorum hani şu yağmur, kar demeksizin açan çiçekten bahsediyorum. O da öyle yaptı. Ağlayacağım kesin de güleceğim henüz meçhulken serpti bir kaç tohum.

Ve sen koca bir yüreğe sahip olan adam. O berfini yaşatacağıma dair sana söz veriyorum. Bi gün o çok sevdiğim ölüm halkası boynum da dolaşırken, ona sonsuz bir damla vaad edeceğim...SÖZ.