Bu Sahnede Sen Ölüyorsun Kadın.!

276 61 16
                                    

Gel desem de gelme'm de.

Ben kadındım, dizelerden ziyade küfrün en bol olduğu masalara meze oldum.
Sen adamdın, yüreğimden ziyade rakının en bol olduğu karanlıklarda şişenin dibinde aradığım oldun.

Sana gelmek istedi ayaklarım, olmadı. Çaresizliğin en uç noktasındayken asıldım bileklerimden. Kokunu istedim, ciğer oksijensiz sızlarken, bulamadım şehrin kirlenmiş kokusunda; kokunu...
Avuçlarım üşürken tutunmak istedim ellerine, bir elime bir duble, ötekine bir dal sigara yerleşti. Kulaklarım çınladı, sesin mi geçiyor diyip kapattım o çok sevdiğim Sezen'i; geçmiyormuş meğer rüzgarla buğulanan seslerin arasından sesin. Ay gitti, gece bulutlu, hasret cayır cayır yakıyordu bedeni. Bugün günlerden yağmurla karışık sendin. İllede ölüm halkası istedi boğazımda ki koca yumruk, lakin bu ne lütfudur hayatın bana, ille de yaşamam lazımmış gibi izin vermedi hiç.

Yastık ıslandı, sorun yok kurur dedim kendi kendime, yürek hiç susar mı, peki ya gözlerin ne zaman kuruyacak diye atıldı birden lafın arasına.

İçimde kalbimi bulandıran seni öyle özlemiştim ki, kusturdu duygular yine bütün herşeyi.

Susuz kalmışım ona kasıklarıma kadar hissettim bütün susuzluğumu; doymam gerek kokusuna, sesine, öpüşüne, sarılışına en çokta varlığına dedim ;

Ve kapat gözlerini kadın bu sahne de sen ölüyorsun, dedi hayat.

Kutsal Adama DairWhere stories live. Discover now