2. Bölüm İlk karşılaşma

353 48 4
                                    

Emir eve gittikten sonra hemen kendimi yatağa attim ve uyumaya basladim. Çok yorulmuşum uçak bana gore değil sanirim. Telefonumun sesiyle birden uyandim ki mesaj emirden.

"5 dakikaya hazir ol çok güzel bir cafe biliyorum oraya gidelim. Sen simdi uyumaktan yemek de yememissindir."

Mesaji okuduktan sonra yuzumde istem dışı bir gülümseme oluştu. Emir beni gerçekten iyi taniyordu bir an önce gitsem iyi olucak çok geç oldu.

"Tamam geliyorum." diyerek mesaj attiktan sonra.

Hazirlanip asagiya indigimde evde son ses müzikle yemek yapan melisle karsilastim.

"Meliiis"

"He efendim canım"

"Ecrin nerede?"

"Erdemle sinemaya gideceklerini söyledi."

"Tamam canım birazdan emir gelicek cafeye gidicekmişiz beni merak etme" dememle kapinin çalması bir oldu.

"Ben bakariim"

Dedikten sonra beklediğim gibi emir gelmisti.

"İçeri gelsene emir"

"Mira açım ben açım hadi gidelim"

"Ne zaman tok oluyosun ki"

"Hadi ya gidelim."

"Tamam melise soyliyim de haberi olsun"

Melise haber verdikten sonra hemen cafenin yolunu tuttuk. Yakin mesafe olduğundan dolayi yürümeyi tercih ettik bizde hem hava almak iyi gelicekti bana tüm gün uyuduğumdan.

"Ne yapmayi düşünüyorsun yarin üniversitede ilk gün"

"Bilmiyorum emir."

"Ben her zaman yanindayim zaten sorun yok. Bak sana dedigim cafe."

"Güzel yermiş gidelim bi an önce. Bir dakika yanlis mi duyuyorum ben."

"Gitar ve şarki ayni sevdiğin gibi. Begenecegini biliyordum."

"Çok sağol emir bu çok iyi oldu."

"Hadi bir an önce gidelim daha yemek yiyecegiz."

Gitarla şarki söyleyen kimse gerçekten çok güzel söylüyordu. Bir an emirin sesiyle kendime geldim.

"Ya ben çok açım gidelim artik mira."

"Gidelim hadi birazdan tekrar ugrariz belki."

dedikten sonra bos olan masaya doğru ilerledik ki o anda emirin telefonu caldi ve acil olduğunu söyleyip disari cikti. Menüye öyle bi göz gezdiriyorken arkamizdaki masadan gelen kahkahalarla neye ugradigima sasirdim.

"Heyy sessiz olur musunuz? yemek yemek için geldim. Sizin çirkin sesinizi duymak için degil."

"Ahahahhahah Kizlar duydunuz mu bana mi dedi bu kiz ahahaha"

"Selin takma şu kizi ya görmüyor musun tipe bak ahahah"

"Sen kime diyosun ya tipe bak diye? En azından sizin gibi bir sürü şeyler kullanip guzellesme çabasına girmiyorum."

"Hala mi konusuyor bu sürtük."

"Sen kendini ne zannediyorsun ya. Kimsin de sen bana sürtük diyorsun.En azindan sizin gibi vitrin mankenleri kadar güzel ama bir o kadar da beyinsiz değilim."

"Aaaa dediği şeye bak ya ben Selin Avcı sen benim kim olduğumu bilmediğin için böyle konusuyor olmalisin.Biri sana kim olduğumu söylemeli." yine o çirkin kahkahasi.

Ozandan...

Yine cafede bir kavga var sanirim seslerden duyduğum kadariyla. Bu cafede çaliştiğimdan beri bu hic eksilmedi. Patron sırf yakisikli olduğumdan, benim sayemde fazla müşterisi olduğundan dolayi beni kovamiyor. Biliyor ki ben gelmeden önce daha az müşterisi vardi. Bence hemen yanlarina gitmeliyim ki selin bir kişinin daha canını yakmasın.

"Seliiiiiin"

"Ozaaan sende mi burdaydin canım"

"Evet selin ve yine ne oluyor burada"

"Bu sürtük benim kim olduğumu bilmiyor sanirim bana bagiriyor."

"Bilmiyor iste selin niye bu kadar uzatiyorsun ki"

Ozandan...

Arkama dönmememle kocaman gözlerine karsilasmam bir oldu. Bir insan sinirliyken bile nasil olurda bu kadar güzel bakabilir ki? Bir an selinin ne dedigini duymadan ismini bile bilmediğim kizin gözlerinde kayboldum. Çok güzel bakiyor be. Ben böyle güzel bakan birini hic görmedim.

"Ozan ozaan sen beni dinlemiyorsun yaa"

"Heeh efendim selin"

"Ya o kiza nasil baktigini gördüm ozan ya inkar etmeye çalışma hiç"

"Selin saçmalama o kızın kim olduğunu bilmiyorum,bilsem bile o kim ben kim"

Ozandan...

Gözlerinin içine baktigimda yaşadiği hayal kırıklığını görebiliyordum. Ama ona öyle bakiyordum ki inanmamasi için ama sanirim anlamadi bunu. Ve çok büyük suçluluk duyuyorum bunu yaptigim için ama selinin ona bisey yapmasindan korktuğumdan dolayi bir anlik onu korumak için yapmiştım. Bir baktım ki arkasina bile bakmadan ordan uzaklasip gitti. Sadece arkasindan öylece bakakaldım.

"Emir çabuk gel ve beni eve bırak."

"Mira ne oldu içerde. 2 dakika seni yanliz biraktim ve neler oldu ?"

"Emir birşey sorma ve eve birak beni"

"Tamam mira" dedikten sonra yürümeye basladik.Daha doğrusu koşuyor gibiydik.
Hic konuşmadan yürüyorduk. Bu isime geldi biraz düşünmeye ihtiyacim var.

Miradan...

Neden böyle bisey dediki bir an da ya o bakisi sanki bisey anlatmak istiyodu da ben o anki sinirden dolayi anlamak istemedim sanirim. Ama yine de dediği yanlisti veya böyle birşeyle karsilasmayi beklemiyordum. Ben düşüncelerimle boğuşurken eve geldiğimizi anlamadim
ve emire görüşürüz diyip direkt eve geçtim. kimseyle konusucak durumda değilim şu an. Eve geldiğimde melisin sesiyle karsilastim.

"Aa mira erkencisin bisey mi oldu canim"

" Önemli bisey yok ben biraz odama geçip uyusam iyi olucak sonra zaten uzun uzun konusuruz."

dedikten sonra direkt odama gecip uyumaya calistim cunku yarin üniversitedeki ilk gün. Düşünmek istemiyorum şu an hic birşey.

Yasak  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin