Ms. Great Pretender *MAJOR EDITING*

Ch 5: Saved (Edited: 4/14/16)

Chapter 5 (Edited: 4/14/16)

KEAN's POV

I'm here at SKA na. Shocks! Conyo. HAHA.

Mauna na daw kasi ako sabi ni Ayen. Well, maganda na ring nauna ako ngayon dahil may tatapusin pa ako.

Naglalakad ako papasok ng 4th year department nang mapansin ko si Eunice. And she's crying.

WHAT!? SHE'S CRYING!?

"Eunice!" I called her. Gulat naman syang tumingin sa akin. "What happened!? Why are you crying!?" histerikal kong tanong. "Sinong poncio pilato ang nagpaiyak sayo!? Sabihin mo!"

Shocks! Feel ko, sasabog ako anytime. Ayaw na ayaw ko ang pinapaiyak ang mga kaibigan ko.

"Calm down, Kean. It's nothing. I'm okay. Napuwing lang ako." She said nervously.

"No. You're not okay. Tell me.." sabi ko.

"No. I'm okay. Really." Pilit nya.

"Eunice!" Tawag ng isang lalaki which is her boyfriend, June.

"Let's go, Kean." Hila sa akin ni Eunice paalis sa lugar na iyon.

"Wait lang, Eunice." Sabi ko.

"Eunice... It's not what you think it is." Sabi ni June.

Di sya pinansin ni Eunice at hinila lang ako palayo.

"Sya ba ang nagpaiyak sayo?" tanong ko kay Eunice.

Marahan syang tumango . Hinarap ko naman si June. Tsk! Sayang mukha, gagasgasan ko lang.

"Mr. No-Good-At-All, stop messing with Eunice. Or else.."

"Or else what?" sagot niya.

May bigla namang dumating na babae. Familiar ka ate. Teka, aalalahanin ko muna kung sino ka.

"What's happening here, babe?" tanong nung babae.

Ghaaad! Isa syang malaking F-L-I-R-T!

"Or else, pagsisisihan mong pinaiyak mo ang kaibigan ko." I said.

"Oh, really..?" sabat nung babae.

"Wag kang makisabat, babaeng malandi. Mang aagaw ng boyfriend." Sabi ko dun sa babae at tinapunan pa ng masamang tingin.

Ah! Now I remember!

"Kaya mo ba?" hamon ni June.

"Hinahamon mo ako, June Madrigal? Of course, I can. And, Monica Silvana, right?"

"How did you know my name?"

"Yung kuya mong basagulero lang naman ang dahilan kung bakit kailangan ko pa kayong ipa-background check. Sa kanya ka magtanong kung bakit kilala kita. And btw, i-enjoy mo na ang pagiging senyorita mo. Dahil baka magising ka na lang, sa tabi na kayo ng kalsada pulutin." I said.

"Are you threatening me?" asik ng babae.

"Oh no! Do I? Silly. Of course not. I can't do that. But your boyfriend knows what I'm capable of." Sabi ko.

"Monster!"

"Girl, I may look like an angel but I'm a demon. Nakikinig ka ba ng song ni Taylor na Blank Space?" Unti unti akong lumapit sa kanya. "Coz, if not then let me tell you, I'm a nightmare dressed like a daydream." Bulong ko sa kanya.

Bumalik na kami sa kanya-kanya naming room. Nadatnan ko naman yung kambal at si Xandra sa room.

"Oh, girl? Anyare? Bad mood?" tanong ni Xandra.

"Nako." Yan na lang ang nasabi ko.

"Kalma ka lang. Mura lang Ariel. 7.50." sabi ni Noelle.

I chuckled.

"Baliw-baliw ka talaga." Sabi ko at umupo.

"Baliw lang. Baliw-baliw, takas na yun sa mental." Sabi niya pa.

"Ewan ko sayo." Sabi ko at inirapan sya.

"Ewan lang." Sabi niya pa.

Tinawanan na lang kami ni Xandra.

Adik talaga.

"Wala pa si Ayen?" tanong ko.

"Wala pa." Sagot ni Xandra.

"Hay nako. Yung babaeng yun talaga." Sabi ko na lang.

Lumipas ang ilang oras at di talaga pumasok si Ayen.

Ano kayang nangyari dun?

May meeting pa naman mamaya.

Kasalukuyan kaming naglalunch ngayon.

Naks! Kasalukuyan. AHAHA! Kill me now!

"Insan pa-share." As usual, si Kuya Ethan na naman.

Ayun! Kasabay na naman namin silang kumain with Miyuki.

"Ahm.. Tristan, gusto mo?" alok ni Miyuki kay Tristan.

"I don't eat sweets." Cold nitong sabi.

"Hindi ito matamis." Sabi ni Miyuki habang pilit pa ring binibigay kay Tristan ang isang slice ng cake.

Tinabig ni Tristan yung kamay ni Miyuki dahilan para matapon yung pagkain.

"Bakit mo ginawa yon!?" sigaw ko.

Hindi naman niya ako tinignan.

"Hoy! Kinakausap kita!"sigaw ko ulit.

Pinagtitinginan na rin kami ng ibang estudyante sa loob ng canteen.

"Kean, stop it." Sabi ni Cyrenne.

"Shit."

"Hey, stop cussing." Saway ni Xandra.

Umalis si Tristan pero di ko napigilang sundan sya.

Damn you, Ramirez!

"Why are you following me?" naiirita nyang tanong.

Hindi ko sya sinagot.

"Tss.. you're annoying." Sabi niya.

"At ako pa talaga yung nakakairita ah." Sabi ko. "Bakit mo ginawa yun?"

"She's irritating."

"Eh bakit kailangan mong itapon yung pagkain na binigay nya?" kalmado ko pa ding tanong.

"Di ko yun tinapon. She-nevermind. Why do I need to explain myself to you?" sabi niya at umupo sa lilim ng puno.

Nakarating na pala kami dito sa likod ng building.

"Pero bakit kailangan- " di ko na natuloy yung sasabihin ko bigla na lang kasi syang tumayo at niyakap ako patalikod.

May narinig naman akong bumagsak at nung sinilip ko - isang hollow block na basag.

"S-Saan galing yan? Tsaka sinong- " tanong ko.

"Sinadya yan." Sagot ni Tristan.

"Sinadya!? At sino namang nagsadyang maglaglag ng hollow block satin!?" histerikal kong tanong.

Kumalas ako sa pagkakayakap niya nang payukuin nya ako at tinakpan ang ulo ko.

Sunod-sunod na hollow blocks naman ang bumagsak.

***

TRISTAN's POV

Nakita ko si Miyuki na nakangising umalis bago ilaglag ang tatlo pang hollow blocks.

Baliw na talaga sya.

Pero bago pa man sya umalis nang tuluyan. Isa pa ulit na hollow blocks ang nalaglag niya sa direksyon ni Kelly.

O.O

----

Yay! Bakasyon na din sa wakas! Anyways, sana naenjoy niyo yung chapter na to.

-iammisskenny