Dünkü bölümde Ayşe'ye bir not yazdığımı söylemiştim. Şimdi o notu sizlere aktaracağım.
Eveeeet! Senin için saçma, benim için de bir o kadar önemli bir ZORUNLULUĞUN başlangıcı olacak bu yazı. Ne desem nasıl başlasam bilemiyorum. Bunu açıkladığım ilk kişi olmasan da, benim için en zoru olacak sanırım. Yani; annemden sonra en zoru olacak. Anneme yüz yüze konuşurken itiraf ettim. . Sonra, söylediğime biraz da olsa pişman olsam da buna cesaret edip söylemem insanın her türlü zorluğa göğüs gösterebileceğini gösterdi bana. Sana şu an bunu yazarak itiraf ediyorum. Çünkü yüz yüze konuşacak cesaretim yok. İnan bana bunları yazarken bile içim o denli acıyor ki. Sen bunları okurken ben yanında oturuyor olacağım. Ve kalbim yerinden çıkacak gibi atıyor olacak. Oflayacağım, yerimde duramayacağım, saçımla oynayacağım. Ama sen her ne kadar çabalasan da beni anlayamayacaksın. Çünkü gerçekten, sadece yaşayan biliyor.
"Tamam sadede gel." diyorsun belki içinden. Tamam söylüyorum. Öncelikle bazı şeyleri belirtmem lazım.
-BUNU BEN SEÇMEDİM !
-KENDİ İSTEĞİMLE OLMADI !
-DEĞİŞMEK ELİMDE DEĞİL !
-BU BİR ZORUNLULUK !
Lütfen, beni yargılamadan önce bunları dikkatle oku...
Sonra bir nefes al. Çünkü duyacakların seni şaşırtabilir, belki benden nefret edersin. Şu an yazarken bile elim titriyor ve kalbim hızla atıyor.
Ayşe, ben hem kızlardan hem de erkeklerden hoşlanabiliyorum. Buna "biseksüellik" deniyor. Yani ben biseksüelim. İnan bana bunun yüzünden günlerce ağladım. Ama diyorum ya, bunu ben seçmedim. Şimdi yanındaki bedene dön ve ondan nefret etmediğini göster. Çünkü onun buna çok ihtiyacı var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
(Y)Aramızda Kalsın
Non-FictionGökyüzü ağlar, beyaz ışık kırılır ve gökkuşağı oluşur. Bir kalp kırılır. Göz yaşı döker ve gökkuşağı oluşur. Ben gökkuşağıyım. Renklerim etrafa saçıldı. Şimdi ise toplamaya çalışıyorum.
