The New Girl

H18. Vriend of vijand

Stiekem hoopte ik dat we vandaag een koppel in onze vriendengroep zouden krijgen, of op zijn minst al weer een groep van 5 vrienden. 

Selena POV
Als een gek fietste ik richting de speeltuin. Ik had al helemaal uitgedacht wat ik zou zeggen, maar ik wist wel dat ik alles zou vergeten als in zijn prachtige blauwe ogen zou kijken. In de verten zag ik de poort van de speeltuin. Ik had bijna geen adem meer, maar ik MOEST er geraken. "Pascal!" Begon ik met roepen. Ik was nog maar 20 meter verwijdert van mijn eventuele nieuwe leven, met of zonder Pascal. Nog geen 10 seconden later kwam ik aan bij de poort. Ik zag Saar en Maaike op een bankje zitten praten. Pascal en Ziggy waren op een klimding aan het klimmen (logisch).

"Pascal!" Riep ik weer. De blondharige jongen keek achter zich. Zijn mond viel op en zijn prachtige blauwen ogen keken me strak aan toen hij me zag staan. "S-Selena?" Stotterde hij terwijl hij me verward aankeek. "Wat doe je hier?" Hij sprong van het klimding af en kwam op me af stappen. Als verstijfd bleef ik staan, ik kon niet bewegen, het lukte gewoon niet. Ik wil niet weten hoe ongelofelijk stom ik er nu uitzag. Waarschijnlijk stond ik met een of ander debiel hoofd naar hem te kijken.

Op een bepaald moment stonden we van nog geen 5 meter van elkaar weg, ik kon het niet meer aan. Zonder te weten wat ik juist deed rende ik op hem af en begon ik hem te knuffelen. Het voelde goed, warm en vooral vertrouwd. "Het spijt me Pascal." Begon ik te snotteren. Ik voelde zijn warme handen over mijn rug vrijven. Mijn gezicht verdiepte ik in zijn shirt, ik wouw alleen nog maar bij hem zijn nu. Het kon me niet schelen dat ik nu 3 paar ogen in me voelde branden, want tuurlijk wist ik dat Saar,Maaike en Ziggy nu aan het staren waren.

We stonden daar al een 5 tal minuten denk ik. Niemand van ons had nog overwogen om een woord te zeggen. Ik was gewoon al blij dat ik Pascal nog eens goed vast kon pakken. Ik besefte nu pas hoe hard ik hem wel niet had gemist. Zijn stem, zijn blauwe ogen, onze knuffels en de gevoelens die er waren als we samen waren. Waarom had ik dat nooit eerder beseft?

Na een tijdje was het toch al wel lang stil. Hoe stom ik het ook vond om te doen maakte ik me los uit onze omhelzing. "Het spijt me vreselijk wat ik heb gedaan Pascal, ik besef nu pas hoe hard ik je heb gemist. Ik hou niet van Koen. Er is maar één persoon waar ik van hou, en die persoon ben jij!" De tranen rolden over mijn wangen terwijl ik de laatste woorden uitsprak. Pascal stond ook met tranen in zijn ogen en in de verte kon ik een kleine snik horen die denk ik van Saar kwam. Hij keek me recht aan met zijn hemelsblauwe ogen. Elke keer als ik in die ogen kijk smelt ik helemaal.

"I-ik weet niet goed wat ik moet zeggen Selena.." Zeg dat je van me houd! Dacht ik in mezelf. Het leek wel alsof hij mijn gedachten kon lezen want een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Ik begon ook te lachen. Met een lach op onze gezichten en tranen in onze ogen keken we elkaar lang aan. Tot het moment dat Pascal zei: "Ik hou van je Selena." Mijn hart maakte een sprongetje in de lucht. Zonder enige twijfel zei ik: "Ik hou ook van jouw." We buigde onze hoofden naar elkaar toe, ik wist wat er zou komen. Ik sloot mijn ogen en ging op in het moment.

"PASCAL!" Godver! Nog 5 millimeter en we waren aan het zoenen! We schrokken allebei en keken naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Vlinder. Wat doet zij hier?! "Wat denk je dat je aan het doen bent Pascal?" Schreeuwde ze terwijl ze naar ons toe stapte. Ik zou makkelijk antwoord kunnen geven maar ik ging me inhouden. "Wel, ik was van plan nu Selena te zoenen maar aangezien jij hier nu bent gaat dat niet." Zei Pascal met een woeste blik in zijn ogen. Tuurlijk konden we nog altijd zoenen maar ik wist wat hij bedoelde. "Ben je me nu aan het bedriegen?!" Schreeuwde Vlinder met tranen in haar ogen. Had ik haar goed verstaan? Zei ze nu? 'Ben je me aan het bedriegen?' Plots borrelde woede in me op. Ik keek Pascal met een teleurgestelde en woeste blik aan.

"Waar heb je het over Vlinder? We hebben niets! Dat heb ik je daarnet nog duidelijk gemaakt! Laat me nu gewoon met rust, ga iemand zoeken die je wilt." Zei Pascal vol woede maar ook verdriet recht in Vlinder haar gezicht. Ik zag alle moed in haar ogen breken, ze hield dus echt van Pascal. Ze stormde daarna weg, huilend.

"Wow, dat gebeurde." Zei ik niet veel later nadat Vlinder weg was gerend. "Jup, maar ik heb haar daarstraks duidelijk gemaakt dat ik haar niet wil. Dat wouw ze niet begrijpen maar ik hoop nu van wel. Goed, waar waren we?" Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht, toch vond ik het erg voor Vlinder. Je kon toch wel zien dat ze van Pascal houd, maar ja dat doe ik ook. Ik leunde naar Pascal zijn hoofd toe en sloot mijn ogen, in de hoop hij hetzelfde zou doen. Ik voelde hoe hij zijn hand op mijn wang legde. Ik besloot mijn armen rond zijn nek te leggen.

Ik voelde onze lippen tegen elkaar komen, de warmte vloeide door me heen. Eerst was het een zachte, tederen kus, maar niet veel later werd het een ruwe kus. Met veel passie zoende we elkaar nog even. Naar adem happend maakte ik onze lippen van elkaar los. Hijgend keken we elkaar recht in de ogen aan, weer verscheen er een lach op mijn gezicht. Ik word zo gek van deze jongen. Hoe hij me aankijkt met zijn hemelblauwe ogen, het laat me meer en meer voor hem vallen. Links van me hoorden ik gelach. Owja, onze vrienden waren er ook nog.

Pascal POV
We maakte elkaars lippen van elkaar los. Ik keek haar recht aan. Dit was wat ik al die tijd al wouw, ik wouw haar, ik wouw haar lippen en haar liefde. Al van de eerste 2 maanden voelde ik mijn gevoelens voor dit meisje. Ze maakte me ontzettend gelukkig. Haar lach, haar gevoelens, haar tedere zoenen, alles! Ze zou me zoveel pijn kunnen doen, ik zou haar altijd vergeven. Ik voel dat dit het meisje is waar ik mee verder wil. De manier waarop ze mijn hart sneller laat slaan, mijn bloeddruk hoger laat lopen en mijn gedachten laat afwijken. Ze laat me alles vergeten, behalve haar. Ik kan niet precies beschrijven hoe ik me bij haar voel, gewoon goed.

--------------------
Heeeeeeeeeey! De eerste kus!!! Ik vond het wel eens tijd voor HET moment.
Hebben jullie trouwens nog leuke ideeën voor het vervolg van het boek? Ik begin namelijk op van ideeën te geraken 😅😢. Ik ga nog wel gewoon door hoor!

Bye bye
-Eline XxX